คนเราก็เท่านี้พอท้ายที่สุดมักแพ้ความต้องการของตัวเอง ร่างที่เปลือยเปล่าของฉันกำลังถูกคนเจ้าเล่ห์เก็บเกี่ยวความสุขอย่างไม่ลดละ
PW : เสี่ยวตี้ยังดีเหมือนเดิม...หื้ม
LT : อ๊ะ...
PW : เรียกพี่เหมือนเดิมหน่อย
LT : กะ เกอ เกอะ
PW : จุ๊ ๆ ตั้งใจเรียกหน่อยครับ
LT : เกอะ...ไม่ไหวแล้ว
PW : ไปก่อนพี่อีกแล้วนะ
จะให้ฉันทนไหวไม่ยังไงเขาอึดยิ่งกว่าอะไร นี่ฉันถูกจับยืนมารวมครึ่งชั่วโมงจนขาสั่นแล้ว บานกระจกกว้างมีแต่รอยฝ่ามือของฉันทั้งนั้น พอร่างกายของฉันส่งสัญญาณบางอย่างที่เขาคุ้นเคยเขาก็จับฉันอุ้มเดินตรงเข้าห้องนอนทันที เพ้นเฮ้าส์ห้องนี้ฉันไม่เคยเข้ามาเลยตอนแรกยังคิดว่าถูกขายไปแล้วด้วยซ้ำเพราะเป็นชั้นที่อยู่ช่วงกลางของตึกไม่ใช่ชั้นที่มีไว้สำหรับคนในครอบครัวหรือการ์ดคนสนิท
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว
Guest
