กรงสวาท ทาสคาสโนวา

“นี่คุณตบผมทำไมเนี่ย!”
            ชายหนุ่มถามเสียงดังลั่นด้วยสีหน้างงๆ ไม่รู้ไม่ชี้ พลางลูบแก้มตัวเองป้อยๆ ราวกับไม่รู้ถึงสาเหตุที่ตัวเองต้องโดนตบแบบนั้น
            หญิงสาวไม่พูดอะไร ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินไปจากตรงนั้น
            กวินเดินตามแล้วคว้าหมับไปที่ค้นแขนของเธอ เพื่อรั้งไม่ให้เท้าน้อยนั้นเดินต่อ ก่อนจะเอ่ยกวนประสาทซ้ำเข้าไปอีกว่า
            “ตบแล้วคิดจะหนีอย่างนั้นเหรอ มันง่ายไปรึเปล่าคุณ”
            “คนอย่างคุณแค่นี้เจ็บด้วยเหรอ” อารียายังโกรธเขาไม่หาย ในนาทีนั้นเธอสาบานกับตัวเองว่า จะไม่ขอเจอผู้ชายคนนี้อีกเลยตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่าง
            “ถ้าคุณไม่ได้เป็นอย่างที่ผมว่า คุณก็พิสูจน์ตัวเองสิ”
            “ไม่จำเป็น!”
            หญิงสาวเอ่ยเสียงแข็ง ท่าทางและแววตาของเธอช่างดูเฉยเมยกับเขายิ่งนัก พลางพยายามดิ้นให้ต้นแขนเรียวหลุดจากมือใหญ่ของเขา
            “ยิ่งคุณดิ้น ผมยิ่งบีบ...” เขาขู่ด้วยน้ำเสียงและแววตาเยือกเย็น มันช่างแตกต่างจากคนที่เธอไปรับประทานอาหารเช้าด้วยซะเหลือเกิน
            “คุณต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ”
            หญิงสาวเริ่มรู้สึกหวั่นๆ แววตาของเขามันช่างน่ากลัวยิ่งกว่าพญามัจจุราช มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ เมื่อตอนกลางวันยังดีๆ อยู่เลย หรือว่าพอถึงตอนกลางคืนแล้วอาการมันกำเริบ