เป็นนิจนิรันดร์ (ติดเหรียญ 27/08 20.00)

มัตxเป็นนิจ

'เป็นนิจ' ชอบผืนน้ำ เขาเลยมักพาตัวเองมานั่งข้างสระน้ำในสวนแห่งนี้เวลาเศร้า ๆ ภาพของท้องฟ้าที่สะท้อนผืนน้ำให้ความรู้สึกสงบ แต่ก็ไม่ใช่เพียงอย่างเดียวหรอก มันมีอะไรบางอย่างนอกจากนั้นที่ทำให้เขารู้สึกสงบลงด้วยเช่นกัน

เจ้าหมาสีน้ำตาลอมส้มตัวนั้น เขาเรียกมันว่า 'มัด' 

น่าแปลกที่ไม่ว่าเขาจะหันมากี่ทีก็จะเห็นมันตลอด

มันจะอยู่แถวนั้นไม่เคยห่าง คอยจับจ้องเขาอย่างสงบ จนบางทีก็ให้ความรู้สึกประหลาดที่อธิบายไม่ถูก

และที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือเวลาเป็นนิจร้องไห้ มันจะเอาจมูกเย็น ๆ มาดุนแขนเขาเหมือนต้องการจะปลอบโยน

เพียงแค่เขาถอนใจ มันก็จะมานั่งลงใกล้ ๆ แล้วใช้ขาหน้าเขี่ยตัวเขาเหมือนกับต้องการเบี่ยงเบนความสนใจ 

เป็นนิจได้แต่สงสัยว่าทำไมหมาตัวนี้ฉลาดนัก

แล้วทำไมมันถึงต้องคอยมาอยู่ใกล้ ๆ เขาตลอดเวลา

ไม่เคยห่างหายไปไหน ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น

หรือว่ามัน ต้องการอะไรจากเขากันแน่!

เรื่องนี้จบแฮปปี้เอนดิ้งนะคะ

อ่านสบายจอย ๆ ถอดสมองเก็บไว้ที่บ้านได้เยยฮะ คุณ

#เป็นนิจนิรันดร์

เรื่องใหม่มาแล้ว ปกติไรต์ไม่ค่อยได้เขียนในมุมมองนี้เท่าไร เป็นเรื่องแรกเลย หวังว่าจะสนุกกันนะคะ เรื่องนี้เตือนไว้ก่อนว่าพระเอกเป็นหมานะคะ หมาที่แบบ หมาจริง ๆ เห่าโฮ่ง ๆ เอ๊ง ๆ แต่ยังไงก็จบแฮปปี้แน่นอน สุขปริ่ม ๆ ฝากติดตาม กดหัวใจ คอมเม้นต์ให้กันด้วยน้า เล่นแท็กในทวิตจะดีใจมาก

สปอยเนื้อหานิดหน่อยนะคะ

สำหรับคนที่เคยอ่านน้องเจียมมาแล้ว แวะมาเถอะค่ะ อย่างน้อย ๆ ก็ได้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป ส่วนจะมาจากคู่ไหน ถ้าอ่านไปสักเล็กน้อยรับรองว่าเดาไม่ยากเลย เรามาแก้ปมของพวกเขาที่เราเคยสงสารกันค่ะ

ส่วนคนที่เพิ่งมาเจอเรื่องนี้เรื่องแรกอ่านได้เลยนะคะ สบาย ๆ ฟีลจอย ๆ เข้าใจง่าย ยังไงก็ขอให้สนุกค่ะ ฝากหมาพันธุ์ไทยผสมมั่วซั่ว กับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยชีวิตหมาจรไว้ด้วยจจ้า

จากนักเขียนที่ชีวิตนี้อุทิศให้หมาแมวจรไปแล้ว มาเอ็นดูน้องด้วยกันนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามน้า

รักคุณรี้ด 🫰🏻