"พะ..พร้อม..แล้วค่ะ” บอกพลางก้มหน้าเช็ดน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหลอีกครั้ง เธอทำตามที่พี่สาวแนะนำทุกอย่างแต่เมื่ออยู่ในชุดนี้ก็หน้าบางเกินกว่าจะสบตาเขา
“จะทำอะไรนะปาย”
“ก็..คุณมาทวงสัญญาไม่ใช่เหรอคะ”
“หาชุดยั่วๆ นี่มาจากไหน” ถามเสียงเข้มจนเกือบดุ
“พี่ปัทพาไปซื้อค่ะ” หญิงสาวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มหายใจหอบเพราะรู้ว่าสเต็ปต่อไปคือต้องขึ้นเตียงแล้ว
“ฮึ..มีเทรนเนอร์ดีว่างั้น” ว่าพลางเดินไปหยิบเสื้อคลุมที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมาคลุมไหล่ลาดเนียน
“แล้ว..เรื่องนั้นคุณไม่..” อยากถามให้เคลียร์แต่ใจก็กลัวว่าจะไปสะกิดต่อมเร่งเขาอีก
“เรื่องสัญญานั่นนะเหรอ ฉันไม่ชอบบังคับใจใคร หากมันจะเกิดขึ้นก็ต้องเกิดจากความเต็มใจของเราทั้งคู่” เขาพูดเสียงเรียบคล้ายบอกเล่าเรื่องทั่วไปผ่านๆ เหมือนไม่ใช่สาระสำคัญอะไร
“อ้อ..แล้วฉันดูน่ากลัวน่ารังเกียจในสายตาเธอมากเลยเหรอ”
“มะ..ไม่เลยค่ะปายไม่เคยคิดแบบนั้นไม่จริงๆ แต่..” รู้สึกว่ายากจะอธิบายเป็นคำพูด คือประมาณว่าใจมันสั่นแล้วหวั่นไหวและอะไรสักอย่างที่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองนักแต่ไม่ใช่รังเกียจแน่นอน ชลันธรยกยิ้มมุมปากบางๆ เมื่อได้ยินคำยืนยันหนักแน่นจากคนตัวเล็กที่ทั้งส่ายหน้ายิกๆ และบีบนั่งกำมือตัวเองไปมาพวงแก้มใสแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ
...................................................
*****เรื่องนี้เป็นเรื่องของนายหัวชลันธรรุ่นพี่คนดีของพี่หนึ่ง ธัชพลจากเรื่อง หัวใจในเงาจันทร์ (พระเอกร้ายๆ ของไรท์) ใครไม่เคยอ่านลองไปกดอ่านกันไดน้า (มีebookด้วยค่ะ)
Guest
