“เรื่องคืนนั้นของพวกเรา รบกวนท่านประธานเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ” ไคโรเปิดประเด็นเข้าเรื่องทันทีที่ประตูห้องทำงานปิดลง
“ทำไมครับ กลัวคนอื่นรู้เหรอ ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน”
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันครับ นั่นคือวันไนต์สแตนด์ และเรื่องแบบนี้ก็จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก”
อีริคถึงกับหน้าชา เมื่อได้ยินประโยคนี้ที่คนตรงหน้าบอกกับเขา ซึ่งจริง ๆแล้ว การที่แต่ละคนจะเจอกันในที่เที่ยว แล้วไปต่อกัน หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้าย มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ซึ่งปกติเขาเองก็ทำแบบนี้ แต่กับคนคนนี้อีริคกับมีความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไปโดยสิ้นเชิง เขาคิดว่าจะลืมได้ เพียงแค่เขากลับไปทำตัวเป็นเสือออกล่าเหยื่อเหมือนที่เคยทำ แต่ก็ทำไม่ได้เลยสักครั้ง เพราะทุก ๆ ครั้ง ภาพที่ทั้งคู่ในคืนนั้นก็ยังคงวนเวียนเข้ามาในหัวตลอด แล้วยิ่งตอนนี้ พวกเขาต้องมาทำงานภายในบริษัทเดียวกัน เขาก็ยิ่งทำใจไม่ได้