เขาปรายตามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ มือหนาเชยคางคนตัวเล็กขึ้นก่อนจะยกยิ้ม
"มึงนี่หน้าตาก็งามนัก เสียดาย เหม็นเหมือนตายห่ามาหลายวัน"
✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧
"เขาหามึงเจอแล้ว เจ้ากรรมนายเวรของมึง เขาเจอมึงแล้ว พศิกา เขาเจอมึงแล้ว!"
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด อาการเจ็บป่วยออดๆแอดๆ อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นไม่เว้นวัน เกิดขึ้นกับ ''ปุณ พศิกา" ในวัยเบญจเพส
...ทุกๆค่ำคืน ปุณมักจะเห็นสิ่งที่เรียกว่า ''ผีกะ" มันตามหลอกหลอนเขาทุกคืนก่อนนอน...
สิ่งที่ปุณพบเจอมันมากเกินกว่าที่เขาจะรับไหว ความหวาดกลัวทำให้ปุณคลั่งจนแทบจะเป็นบ้า ปุณต้องกินยาก่อนนอนทุกคืน ถึงจะช่วยเยียวยาอาการหวาดกลัว
ต้องกินยานอนหลับทุกคืน ปุณถึงจะไม่เห็นมัน
✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧
"เหม็นฉิบหาย กลิ่นผีอัปรีย์"
"...."
"งามหน้านักนะมึง หน้าตาก็สะสวย แต่เสือกอยากกินของดิบ"
"กูร้อน กูหิว กูอยากกิน กูจะกินมัน!"
"ผีอัปปรีย์ ตะกละฉิบหาย"
Guest
