เข้ามาเป็นมารดาของตัวร้าย​ในโลกนิยาย

จริงอยู่ที่นางมีสามีและลูกแล้ว แต่มันอดชื่นชมร่างกายกำยำของคนพวกนี้ไม่ได้จริงๆ รูปร่างสามีนางดูสมส่วนและกำยำแข็งแรง ส่วนพวกทหารที่อยู่ตรงหน้าก็มีรูปร่างที่ดีเช่นกัน มันจึงอดไม่ได้ที่มองดูด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม

ทว่า... ในระหว่างที่นางกำลังเพลิดเพลินนั้น เงามืดของสิ่งมีชีวิตก็กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้

" ดูเจ้าอิ่มเอมเสียจริงนะ!"

" ก็ใช่น่ะสิ! ข้ากำลังมอง..."

สวีอันหนิงรีบหุบปากฉับ พอเห็นว่าใครเป็นคนถามประโยคเมื่อครู่

" มองอะไรนักหนา... สามีเจ้าก็ยืนอยู่ตรงนี้?" แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นมัว

" ทะ.. ท่านมาตั้งแต่เมื่อไร?" น้ำเสียงตะกุกตะกักเอ่ยขึ้น

เมื่อครู่นางแค่เผลอมองเท่านั้น หาได้มีความรู้สึกอย่างอื่นไม่ นอกจากชื่นชมหุ่นและพละกำลังของเหล่าคนหนุ่มก็เท่านั้น และแน่นอนว่าคนที่นางให้ความสำคัญมากที่สุดก็ต้องเป็นเขาอยู่แล้ว

" อ๋อ... ที่เจ้าไม่เห็นว่าข้าเดินมา คงเป็นเพราะเจ้ามองคนอื่นอยู่สินะ?" เสิ่นหยางชิงมองภรรยาด้วยสายตากดดัน เขาพยายามคาดคั้นเอาคำตอบมาจากนางให้ได้

" ไม่ใช่นะ!"

" เหยาเหยา! ท่านแม่ของเจ้ากำลังชายตาแลบุรุษอื่น โดยที่ไม่สนใจพ่อของเจ้าเลยแม้แต่น้อย เป็นเช่นนี้แล้ว ข้าควรจะลงโทษนางเช่นไรดี " เขาหันไปหาคนตัวน้อย เพื่อหาแนวร่วม

" หอมแก้มเยย ลงโต้ดท่านแม่ "