PILOT
“จับนางไว้! อย่าให้หนีไปได้!”
เสียงของชายผู้สั่งการตะโกนไล่หลังกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดเกราะสีเงินที่กำลังวิ่งฝ่าพายุฝนตามหลังผ้าคลุมสีดำที่นำหน้าอยู่ไม่ไกลจวนเจียนจะจับได้เต็มที หญิงสาวผู้กำลังถูกล่าเร่งฝีเท้าของตนสุดกำลังเพื่อรักษาชีวิต ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะสองมือถูกมัดอยู่ด้วยเชือกวิเศษที่ถักทอด้วยเวท์มนต์ที่เหนือกว่า ป่านนี้เธอคงใช้เวท์มนต์หายตัวหนีไปไกลแล้ว หรือไม่ก็อาจสาปให้พวกที่ตามหลังเธอมาทั้งหมดกลายเป็นก้อนหินไปซะ ทว่าตอนนี้เธอทำได้เพียงวิ่งหนีราวกับลูกกวางที่โดนนักล่าไล่ต้อน แถมทัศนวิสัยนั้นก็ไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย ใบหน้าเรียวหันไปมองพวกทหารที่อยู่ห่างไปเพียงเอื้อมมือ และในตอนนั้นเอง...
“กรี๊ด!”
ภาพตรงหน้าแปลเปลี่ยนเป็นท้องนภามืดสนิทราวหยดหมึกของยามรัติกาลที่ปกคลุมด้วยเมฆดำ และเมื่อมันสว่างวาบด้วยแสงอัสนีบาต เธอก็ได้มองเห็นเงาตะคุ่มของกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนปากเหว พวกนั้นกำลังเคลื่อนห่างออกจากเธอไปไกลเรื่อยๆ
เรื่อยๆ
ร่างของหญิงสาวกำลังร่วงหล่นสู่ความมืดมิดอันเว้งว้าง เสียงหวีดหวิวของอากาศดังลั่นในโสตประสาท
ใบหน้าหนึ่งผุดวาบเข้ามาในวาระสุดท้ายของชีวิต ใบหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้มหวาน บนศีรษะของเธอคือมงกุฎที่ทำขึ้นจากช่อดอกไม้สีขาวซึ่งรับกับเรือนผมสีทองดั่งดวงอาทิตย์ นัยน์ตาสีฟ้าสุกสกาวเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
เธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นที่สุด!
เพราะเธอคนนั้น เธอคนนั้นนั่นแหละที่ทำให้ชีวิตของเธอต้องกลายเป็นแบบนี้!
ถ้าผู้หญิงคนนั้นตายไปซะตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะก็!
ถึงตอนนี้เธอได้ยินเสียงสายน้ำดังแว่วมาจากด้านหลัง ท่าทางจะเป็นสายน้ำป่าที่กำลังไหลเชี่ยวเสียด้วย เวลาของเธอคงเหลือไม่มากแล้ว และสองมือของเธอก็ยังไม่หลุดจากพันธนาการ
แม่มดร้ายยอมจำนนต่อโชคชะตา
ความเหนื่อยล้าจากการวิ่งไล่ตามหาความสุขนิรันด์ทั้งชีวิตถาโถมเข้ามาในจิตใจที่กำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆเหมือนเศษแก้ว
หยาดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาถูกเช็ดออกไปจากใบหน้าโดยสายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่หยุดหย่อน
แม่มดร้ายหลับตาลงพร้อมรับความตายที่กำลังมาถึงในอีกไม่กี่อึดใจ
ทว่าในตอนนั้นเองที่สายอัสนีบาตฟาดลงมาอีกครั้ง คราวนี้ฟาดลงมาบนร่างของแม่มดที่ลอยล่องอยู่กลางอากาศ เธอกรีดร้องสุดเสียงแต่กลับไม่ได้ยินเสียงตัวเองเลยราวกับโสตประสาทของเธอหยุดการทำงานไปแล้ว จากนั้นตัวเธอก็ถูกเหวี่ยงเป็นวงกลมราวกับถูกจับวางอยู่ในห้วงของพายุทอร์นาโด ทุกอณูในร่างกายเจ็บปวดรวดร้าวราวกับเธอกำลังถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆจนเธอนึกอยากตายไปเสียให้ได้ น่าแปลกที่เธอก็ยังไม่ตายไปเสียที
และแล้วสติของเธอก็ดับลง...
Guest
