จองจำเสน่หา

ศึกครั้งนี้ยาวนานถึงสี่ปีทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากมาก 

และเมื่อแม่ทัพหยางเฟยหลิงสามารถปราบแคว้นเป่ยเหลียง  

สร้างความสงบสุขให้แผ่นดินแคว้นเฉิงฮั่น  

ทุกคนย่อมดีใจที่สงครามสงบลงเสียที 

แม่ทัพหยางเฟยหลิงเป็นบุรุษร่างสูงใหญ่  

ใบหน้าคมเข้มแววตาดุดัน  

แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นที่รักใคร่เทิดทูนของชาวเมือง  

ด้วยได้ยินวีรกรรมที่เขาสร้างไว้มากมายล้วนเสียสละความสุขเพื่อชาติบ้านเมือง  

ปีนี้เขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน  

ทุกคนล้วนคิดว่าเขาเคร่งครัดในวินัยทหาร 

แต่ไม่มีใครรู้ว่าลึกๆ แล้วเขาต้องการเพียงสตรีนางเดียวที่ทำให้หยางไห่เทาน้องชายของเขาต้องเกือบตายมาแล้ว  

สตรีผู้นั้นคือคณิกาอันดับหนึ่งแห่งหอร้อยบุปผา นาม หลิวเจียวเหมย 

หลิวเจียวเหมยถูกดวงตาคมปลาบจ้องมองจนแทบเป็นลมแล้ว  

สตรีผู้อื่นต่างพูดคุยปรารถนาจะได้ใกล้ชิดแม่ทัพใหญ่ 

แต่เขาทำให้นางกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้  

ไม่สิ 

บุรุษผู้นี้ไม่น่าเข้าใกล้เลยสักนิด 

"เท่าไหร่?" 

"?" 

"ข้าถามว่าค่าตัวเจ้าเท่าไหร่" 

หญิงสาวได้สติรีบส่ายหน้าทันที "ข้าไม่ใช่หญิงนางโลม ข้าเป็นอี้จี้" 

"แล้วอย่างไรเจ้าก็อยู่หอนางโลม ข้าต้องการซื้อตัวเจ้า เจ้าเรียกราคามาได้" 

"มะ...ไม่...ข้าไม่ไปกับท่าน"  

สิ่งที่นางพูดไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการ  

มือเรียวเล็กดันแผ่นอกสุดกำลังไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้  

ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับโน้มหน้าลงกดริมฝีปากทาบทับกลีบปากที่เผยอขึ้นอยู่พอดี  

ดวงตาฉ่ำน้ำตาเบิกกว้างอย่างตกใจ 

รวดเร็วและไม่ทันคาดคิด  

นางยกมือขึ้นตบซีกหน้าของแม่ทัพหยางสุดแรง  

เพี๊ยะ! 

................. 

ภาพปก : วาดเขียน 

https://www.facebook.com/pokniyay 

ภาพประกอบในเรื่อง ภาพถูกลิขสิทธิ์จาก pngtree.com/ 

สวัสดีค่ะ ทักทายด้วยนิยายสั้นๆ 2หมื่นคำค่ะ 

ช่วงที่ผ่านมาตั้งใจจะเขียนเรื่องยาว แต่มีเหตุให้ต้องดูแลคนป่วย (แผลติดเชื้อ) การเขียนจึงชะงักไป  

เป็นกำลังให้นักเขียนตัวน้อยๆ (น้ำหนักเกินร้อย Ha) คนนี้ด้วยนะคะ Ha  

ขอบคุณค่ะ