เล่ห์ปรารถนา...(ลงจบ)

เพราะเธอตรงใจ เขาเลยเผลอไผลไม่รู้ตัว 

เพราะเขาเหมือนคนในใจ พอได้บังเอิญอยู่ใกล้ หัวใจก็เหมือนจะโดยขโมย 

เล่ห์ปรารถนา 

--เจนนิตา-- 

เรื่องมันเริ่มจากที่ คนที่เธอแอบชอบแต่งงาน... 

“พี่คีย์...” 

ได้ยินคนเมาเรียกอย่างนั้น คิ้วได้รูปถึงกับขมวดมุ่น แต่เขาก็ยังคงกอดเธอเอาไว้ 

“อลิซยินดีด้วยนะคะ ยินดีด้วยมากๆ ยินดีแบบเต็มใจสุดๆ ฮึก แต่ทำไมอลิซถึงเศร้าก็ไม่รู้” 

อ๋า ชอบพี่คีย์ 

แต่เขาไม่ใช่คีตะ ลูกพี่ลูกน้องที่เพิ่งเข้าพิธีแต่งงานไปหมาดๆ 

ทว่าพอนึกถึงเวลาที่พวกพี่ๆ ที่บ้าน แซวว่าตนหน้าเหมือนเจ้าของชื่อที่คนในอ้อมกอดเอ่ยถึงก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าทำไมเธอถึงเข้าใจผิดไปได้ 

แล้วมันก็เลยเถิดมาจนถึง... 

“พี่คีย์ อย่าเพิ่งไปค่ะ” ทำเสียงอ้อนไม่พอ ยังกระชับแขนโน้มคอเขาเข้าไปหาอีก ทำคนตัวโตที่ไม่ทันตั้งหลัก เซแล้วล้มทับร่างบางจนต้องลงไปนอนด้วยกันบนเตียง 

นอกจากก่อนหน้าจะเมาสุรามาแล้ว ตอนนี้กลิ่นกายสาวยังกระชากสติให้ค่อยๆ หลุดลอยไปไกล 

“ถ้าอยากให้อยู่ เลิกเรียกพี่คีย์ก่อน” 

นัยน์ตาหวานกะพริบช้า ทั้งยังเผลอเผยอริมฝีปาก 

“เรียกผม ภัทร” 

“อื้อ คุณภัทร...” 

แล้วก็ยิ่งถลำลึกไปไกล... 

“อย่าบอกพี่ๆ ได้ไหม เรื่องของเราควรมีแค่เราที่รู้สิ” 

เรื่องของเรา เธอขอมาแบบนี้ มีหรือมือวางอันดับหนึ่งเรื่องตามใจคนอื่นอย่างเขาจะกล้าปฏิเสธ 

------------- 

ทีมรอติดเหรียญติดกุญแจ ไรต์จะมาลงให้รัวๆ ตอนวางขายอีบุ๊กแล้วนะคะ  

ขอบคุณที่สนับสนุนเจนนิตาค่ะ พิจารณาติดเหรียญให้แล้วน้า มาแอดชั้นกันเยอะๆ น้า 

อ่านแล้วชอบแนวนี้ ฝากกดหัวใจ กดแอดชั้น กดติดตามเจนนิตาด้วยนะคะ