มุมเล็ก ๆ ของเธอกับความรัก และบทกลอนรัก

อย่าเชื่อในสิ่งที่เป็นนามธรรม เช่น ความรัก

จนกว่าเขาจะพิสูจน์ให้เราเห็น

1.1-2        ได้แต่อิจฉาเขา

เมื่อไหร่เราจะมีวาสนา

ได้แต่ปลอบใจ  ในเวลา

หวังจะมีค่ากับเธอ... สักที

---

1.2-2       เขามีคู่กันหมดแล้ว

มีแต่เรากินแห้วอยู่อย่างนี้

เพียงอยากให้เธอสน... คนอย่างฉันในบางที

เพียงอยากขึ้นชื่อว่ามีเธอเป็นแฟน

2.1-3       หน้าร้อนมีฝน... หน้าฝนมีหนาว

ค่ำคืนไร้แสงดาว... ไม่เหมือนก่อน

หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไปในช่วงก่อน

ยกเว้นเธอที่มั่นคงแน่นอน...

2.2-3      ... ยังไม่รักฉันเลย.

ยืมเธอมาได้ไหม

ขอยืมความรักที่เธอได้ให้เขา

อยากซึมซับความอบอุ่นแม้บางเบา

โดยไม่คิดจะเอาชนะเขา... แต่อย่างใด

..............

2.3-3      ก็อยากซึมซับความอบอุ่น

ที่ไม่มีใครการุณจุนเจือให้

เลยอยากยืมเธอ... เพียงอยากรู้ว่า

ความหวานเป็นอย่างไร

ขอยืมก่อนได้ไหม... แล้วสักวันจะใช้คืน

3.1-3       เพราะดินไม่เคยบินไปถึงฟ้า

และฟ้าไม่เคยลงมาเหยียบพื้น

ดินก็ดิน... ที่มีไว้ให้คนเหยียบยืน

ไหนเลยจะเป็นอื่น... เป็นเมฆบนฟ้าคราม

----+

3.2-3      ต่อให้โยนก้อนดินที่เบาที่สุด

ก็คงจะถูกหยุดเพราะมีแรงโน้มถ่วงคอยห้าม

หมายอยู่กับฟ้า... ก็ทำได้แค่ฝันตาม

มีแต่เมฆเท่านั้นที่อยู่คู่กันฟ้าคราม...

ดินจึงได้แค่มองตาม... ได้แค่มอง!

....

3.3-3      หัวใจฉันยังเปื้อนรอยเท้า

ถูกเธอขยี้จนแหลกร้าวไม่เหลื่อชิ้น

ทุกสิ่งที่ให้... ความรักทั้งใจเป็นได้แค่ก้อนดิน

แม้แต่สุนัขยังไม่กิน... เรื่องที่เธอจะอินคงไม่มีทาง

**

4.1-4       ยอมให้ใจละลายกลายเป็นน้ำ

ยอมกอบกำความช้ำ...  เพื่อร้าวไหว

ฉันทรมาน... คือความต้องการที่เธอพอใจ

ฉันก็จะละลายหัวใจให้รินไหลพร้อมน้ำตา

///***---

4.2-4      แค่การที่เธอไม่รักกัน

แค่นี้ก็ทำให้ฉันปวดปร่า

แต่ถ้าเธอไม่พอใจ... บอกได้... บอกมา

ฉันจะละลายไปกับน้ำตา... ให้เธอดู

--*/*

4.3-4      อยากเป็นคนที่เธอเสาะแสวงหา

เป็นคนในฝันที่เธอนั้นปรารถนาจะอยู่ใกล้

อาจเป็นได้ไม่ดี... เท่าที่เธอวาดไว้ในใจ

แต่ได้ไหม ?... ให้ฉันเข้าไปข้างในใจเธอสักที

++++++

4.4-4      จะเป็นสายลม.... ดอกไม้... หรือดวงดาว

หากเธอบอกกล่าว... ก็จะทำเพื่อเธอนี้

ขอเพียงคนในฝัน... เป็นฉันสักที

แม้เป็นไปไม่ได้... ก็จะพยายามเป็น /

5.1-4       อยากฟังเหตุผล

ที่เธอไม่รักคนอย่างฉัน

เพราะอะไร... ทำไมกัน ?

คนอย่างฉันไม่มีความสำคัญเลยหรือไง

??           ??

5.2-4      แค่อยากรู้ก็เท่านั้น

แล้วไม่ดึงดันคว้าเธอไว้

หากเธอรักเขา... ก็เข้าใจ

แต่อยากรู้ว่าทำไม่ ?... ถึงไม่เคยรักฉันเลย

---

5.3-4      ดอกไม้ที่เธอวาง

จะจำมันบ้างได้ไหม ?

ว่าลืมไว้ที่ใด...

ทำตกไว้ที่ไหนกัน

..

5.4-4      ดอกไม้ที่ถูกทิ้ง

ทำได้แค่อยู่นิ่ง ๆ ... เท่านั้น

ได้แต่รอ.. ขอให้เธอนึกออกสักวัน

ว่าเธอเอาฉันไปทิ้งไว้ที่ใด... ?

6.1-4       อยากได้ความรักจากคุณ

มาเจือจุนหัวใจฉัน...

อยากมีความหมายที่สำคัญ

ต่อคุณนั้น... แม้เสี้ยวหัวใจ

---           ----         -----

6.2-4      แต่ ณ ห้วงนาทีนี้คุณยังไม่รักฉัน

ฉันจึงได้แค่จินตนาการเท่านั้น... ในวันนี้

อยากได้ความรักจากคุณ. เผื่อหัวใจ

จะอบอุ่นในบางที

อยากให้ความหมายของฉันมี...

แต่ทว่าวินาทีนี้... ยังไม่มีสักนิดเดียว.+*

++-+**/-

6.3-4      ความเหงาสีเทา...

ระบายโลกเศร้าให้เธอหมองหม่น

ท้องฟ้า... หมู่ดาว... ดูมืดมน

สาเหตุเพราะเงาใครบางคนยังไม่พ้นใจ

***

6.4-4      แต่ฉันระบายกับสีเทานั้น

เปลี่ยนเป็นโลกที่มีสีสัน... สดใส

ศิลปินนี้... ยินดีทำแม้ไม่ได้อะไร

แค่เห็นเธอคลี่รอยยิ้มอย่างสุขใจ... ก็เพียงพอ

7.1-5       ตอนเด็กฉันฟังนิทานก่อนนอน

เรื่องที่ยายสอน... “อย่าไว้ใจคนแปลกหน้า”

แต่เหมือนสมองมันด้านชา

ฉันจึงไว้ใจคนแปลกหน้า... อย่างเธอ

..//**--

7.2-5      ทั้งที่เธอก็ไม่รัก

แต่หัวใจยังจมปลักพร่ำเพ้อ

ยินดีฝากใจให้กับคนแปลกหน้าอย่างเธอ

คำที่ยายสอนเสมอ...

กลับเป็นอะไรที่เบลอในสมองกลวง ๆ

***

7.3-5      โอละเห่... ความรัก

เจ็บเหนื่อยหนักพักซะหน่อยดีไหม

โอละเห่... หัวใจ

จงหลับใหลสักคืน

--

7.4-5      หยุดรักเขา

คนที่ทำเราขมขื่น

ความรักไม่เสียดายหรอก... ไม่เอาคืน

มันคุ้มค่ากับการแลกให้ใจตื่นและลืมตา

--

7.5-5      โอละเห่... หลับซะนะคนเก่ง

หลับตา... ฟังเพลง... คลายความล้า

ต่อไปนี้จะไม่รักเขา... ที่ทำเรามีน้ำตา

แต่ต่อไปนี้คนที่จะรักตลอดมา คือ ... ตัวเอง

8.1-4       เหมือนหลงทางอยู่ในป่า

มองไปข้างหน้าก็มีแต่ต้นไม้

เพราะหน้ามืดตามัว... ถวายหัวใจ

หลงตามเธอไป... ไม่ระมัดระวัง

---

8.2-4      ออกจากป่าไม้ไม่ได้

เพิ่งหายใจภายหลัง

หลงรักคนไม่มีใจ... เข็ดหรือยัง

แต่พยายามเท่าไหร่ใจยังสั่ง... “ไม่ให้เลิกรักเธอ”

***

8.3-4      เขาแค่เหมือนอยู่บนฟ้า

แต่ทว่า... ก็ยังเหยียบพื้น

ฉันอาจต่ำต้อย... ไม่มีจุดยืน

แต่ทว่า... เราก็อยู่บนพื้นเดียวกัน

///

8.4-4      ฉันเองก็มีสิทธิ์ที่จะรัก

เธอก็มีสิทธิ์ที่จะรู้จักรักของฉัน

เขาก็เลิศเลอ... แต่คนเหมือนกัน

จึงอยากให้เธอดูมากกว่านั้น... ดูกันที่ใจ

9.1-3       นั่งอ่าน เฟรนด์ชิป เล่มเก่า

เสียดาย... ที่ไม่มีเรื่องราวเขาคนนั้น

คนที่ฉันแอบคิดถึงทุกวัน

คนที่เป็นแค่ “เพื่อนกัน” ...เสมอมา

--+

9.2-3       อยากให้เขาเขียนในวันนั้น

แต่หัวใจมันกลับไม่กล้า

เพราะคิดเกินเลย... เกินเพื่อนเสมอมา

วันนี้... จึงต้องว้าวุ่น... นั่งเป็นบ้าเพราะคิดถึงเขา

///

9.3-3       ความรักของฉัน สุนัขยังแลบลิ้นใส่

ไม่มีค่าอันใดให้ไขว่คว้า...

เธอจึงไม่สน... เพราะใครอีกคนดุจเพชรนิลจินดา

ความรักที่ให้จึงไม่ถูกพิจารณา... ต้องเอากลับไป

--//*//--