"มึง"
"ว่าไงภีม กูอ่านหนังสือเนี่ย พรุ่งนี้มีควิซด้วย"
ร่างเล็กหันมาสบตาเพื่อนสนิท หนังสือในมือเปิดค้างไว้ที่หน้าสำคัญ รอยดินสอวงเน้นย้ำเนื้อหาที่คาดว่าจะออกสอบในวันพรุ่งนี้ แต่มันก็ไม่ได้สำคัญไปกว่าเสียงเรียกของเพื่อน...เพื่อนรักที่คบกันมาตั้งแต่มอหนึ่ง กระทั่งวันนี้ที่ทั้งสองอยู่ในวัยเรียนมหา'ลัยกันแล้ว
"กูคบกับแพรวาแล้วนะ"
"..."
"เมื่อวานนี้เอง กูตัดสินใจขอคบกับเขา ตื่นเต้นมาก กูชอบเขามาตั้งแต่เฟรชชี่แล้วมึงก็รู้"
"อ่อ เหรอ อืม ดีใจด้วยนะมึง"
"ขอบใจนะไอซ์ มึงช่วยกูมาตลอดเลย มึงนี่เป็นเพื่อนรักกูจริง ๆ"
ใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มนั้น ดูสว่างสดใส รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข รอยยิ้มที่ไอซ์เคยอยากครอบครอง ทว่ามันก็ไม่เคยเป็นจริง เพราะภีมไม่รู้สึกอะไรกับเขานอกจากคำว่าเพื่อน
'ไม่เคยเป็นได้มากกว่านั้น'
ดวงหน้าหวานเกินชายทำได้เพียงพยักหน้ายิ้มแสดงความยินดีไปกับอีกฝ่าย ก่อนที่มือถือของภีมจะดังขึ้น ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นว่าแฟนสาวเป็นคนโทรมา เขากดรับทันที
"ครับแพร เรียนเสร็จแล้วเหรอ ครับ ๆ ภีมจะไปรับเดี๋ยวนี้เลย วันนี้ไปดูหนังกันนะครับ"
บทสนทนาหวานนั้น คนตรงนี้ได้ยินมันทุกประโยค เจ้าของดวงตาเรียวรีได้แต่ทอดมองไปยังพื้นใต้โต๊ะ...ไร้จุดโฟกัส ไอซ์เพียงแค่อยากซ่อนแววตาเศร้าสร้อยนั้นจากเพื่อนร่างสูงของเขาเท่านั้น
"แพรเลิกเรียนแล้ว กูไปรับเขาก่อนนะ มึงก็รีบกลับบ้านด้วยล่ะ อย่ารอให้มืดค่ำ มันอันตราย"
"กูดูแลตัวเองได้ กูก็ผู้ชาย"
"ตัวเท่าลูกหมา เอาอะไรมาดูแลตัวเอง เดี๋ยวนี้ไม่ว่าผู้ชายผู้หญิงก็อันตรายทั้งนั้นแหล่ะ ยิ่งเป็นมึงด้วย หน้าตาดีขนาดนี้ต้องระวังตัว คนคุกคามมันไม่ได้เลือกเพศแล้วไอซ์"
'ถ้าเป็นห่วง ทำไมมึงไม่คอยกลับบ้านพร้อมกูเหมือนเดิมล่ะ'
ความคิดโง่ ๆ ผุดขึ้นในหัวเมื่อภีมพูดจบ เขาไม่ควรคิดแบบนี้ด้วยซ้ำ ไอซ์จึงฝืนยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ไปเถอะ เดี๋ยวกูก็กลับแล้ว"
"แน่นะ อย่าเผลอหลับในห้องสมุดเหมือนวันก่อนอีก ถ้ายามไม่เดินมาปลุก มึงได้อยู่คนเดียวในห้องสมุดทั้งคืนแน่"
ภีมยังไม่วายบ่นออกมา มือขาวกวาดทุกอย่างลงกระเป๋าเป้ และลุกขึ้นจากเก้าอี้
"ไปแล้วนะ เจอกันพรุ่งนี้"
"อืม เจอกัน"
ดางตาสีน้ำตาลอ่อนมองเพื่อนสนิทเดินจากไปจนลับสายตา ใบหน้าหวานซบลงกับหนังสือ เปลือกตาสีมุกปิดลงก่อนที่ปากเล็กจะเอ่ยออกมาเบา ๆ
"ถ้าเป็นในฝัน กูจะรักมึงได้ไหมภีม"
Guest
