พอเข้าวัยเบญจเพศแค่วันเดียวเรื่องซวยๆ ก็มาเยือนแทบทันที
นักแสดงสาวแทบเป็นลมบ้านหมุนหลายตลบเมื่อพบว่าต้นเหตุที่ทำให้อาการคลื่นใส้ ใจคอไม่ค่อยดี เวียนศรีษะทั้งที่ปกติแข็งแรงยังกับแม่ม้าเป็นเพราะเธอตั้งท้องกับคู่จิ้น!!
คู่จิ้น… ที่จิ้นปลอมๆ เพื่อสร้างงานสร้างรายได้ด้วยกันเท่านั้นแน่นอกจอเหม็นขี้หน้ากันจนแทบมอบรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมสร้างภาพเก่งเหมือนกันรักเมื่ออยู่ต่อหน้ากล้อง
ทำยังไงดีล่ะทีนี้ งานกำลังรุ่ง แถมคนที่รุมจีบก็ล้วนแต่ไฮโซโบใหญ่ แถมรุ่นพี่นักแสดงที่เล็งเอาไว้ก็ดูเหมือนจะมีใจให้เธออีก
คนไม่ได้รักไม่ได้ชอบกันเราไม่บังคับหรอก แต่งานมันต้องสร้างกระแส คู่จิ้นปลอมๆ ในจอจึง (จำใจ) ต้องเป็นคู่จริงอย่างกะทันหัน
…
“ทิมท้องจริงๆ แต่เด็กไม่ใช่ลูกของพี่” เธอเริ่มจนมุม แต่ยังพอเห็นช่องทางเอาตัวรอดเล็กๆ จึงลื่นไหลต่อไป พยายามโน้มน้าวให้เขาเชื่อทั้งที่รู้เต็มอกว่าโอกาสมีอยู่ริบหรี่เต็มที
ชายหนุ่มหรี่ตามองต่ำตามส่วนสูงของคนตรงหน้า มองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาไม่เชื่อคำพูดเธอเลยสักนิด
“ไม่ใช่ลูกพี่แล้วจะหนีทำไม”
“ก็กลัวเป็นข่าว”
เขาพยักหน้า เข้าใจเหตุผลของอีกฝ่าย
“ทิมจะเอาออก” เธอลองใจเขา ซึ่งปฏิกิริยาที่ได้ยินคำว่า ‘เอาออก’ ทำดวงตาของชายหนุ่มวาวโรจน์ ท่าทางของเขาดุดันขึ้น หน้าอกพองออก ใบหน้าเรียวเชิดขึ้นคล้ายคนกำลังระงับอารมณ์โกรธเต็มที่
คัคนางค์ไม่ได้ตั้งใจทำให้เขาโกรธขนาดนี้เลย แต่ตอนนี้จำเป็นต้องพูดอะไรก็ได้เพื่อให้เขายอมกลับไป และเลิกไยดีไม่ต้องคิดถึงเธอกับเด็กในท้องอีก
แต่มันจะเป็นไปได้มากน้อยขนาดไหนกันในเมื่อคำพูดประโยคถัดมาทำให้ขนหนาวในกายเธอลุกซู่อย่างฉับพลัน
“ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นอาจจะยอมนะ แต่บอกเลยว่าพี่ไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่ๆ”
“คุณไม่มีสิทธิ์ห้ามนะ มันเป็นร่างกายของฉัน”
“ร่างกายเนี่ยอยู่เฉยๆ แล้วจะตั้งท้องเองได้เหรอ”
เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา รู้สึกราวกับว่าท้องไส้เกร็งเขม็งขึ้นในบัดดลเมื่อคิดถึงคืนที่เธอเคยใช้ร่วมกับเขา… อย่างเร่าร้อน
Guest
