“ไหนมึงลองไปจีบไอ้หน้าหวานนั้นดิ”เสียงท้าทายของต๊อดเพื่อนสนิทร่วมรุ่นที่เรียนวิศวะเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่กลุ่มที่เหมือนจะเป็นเด็กเนิร์ด ที่มองจากดาวอังคารก็รู้เลยว่ากลุ่มนักเรียนแพทย์ชัดๆ ไอ้พวกนี้เข้าผับเป็นด้วยหรอเนี่ย
“คนไหนวะ”ฉันเพ่งมองพลางกระดกเหล้าเข้าปาก
“คนนั้นไง หน้าหวานๆใส่แว่นอะ”ต๊อดย้ำพลางล็อกคอฉันเข้ามาใกล้ฝั่งมันนั่งเผื่อจะได้เห็นชัดๆ
“ไม่ใช่สเปกกูวะ มึงก็รู้ กูไม่นิยมผู้ชาย”ฉันตอบกลับพลางจิ๊ปากอย่างขัดใจ
“เอาหน่ามึงเองก็เพิ่งอกหักมา ลอกเปลี่ยนรสนิยมดูจะเป็นไรไป อีกอย่างหน้าไอ้นั่นก็หวานหยดย้อยขนาดนั้น คงมีตรงสเปกมึงบ้างล่ะ”ไอ้วินพูดเสริม นี่คือจะยุให้กูมีผัวให้ได้ใช่ไหม
“เอาเล่นๆก็ได้ ในผับแบบนี้ไม่มีใครเขามาหารักแท้หรอกวะ”ไอ้นัทพูดแทรกขึ้นมา
“โวะ พวกมึงนี่ก็นะ”
“มึงแม่งป๊อด"
"งั้นพวกมึงเอามาให้กูคนละหมื่นดิ ถ้ากูได้ไอ้หน้าอ่อนนั่น แล้วถ้ากูพลาด กูยอมจ่ายให้พวกมึงคนละหมื่นเหมือนกันเลยเป็นไง"ฉันที่เริ่มเมาได้ที่เริ่มพูดออกไป คนอย่างฉันจะโดนหยามหน้าไม่ได้เด็ดขาด
"เออเอาสิวะ ดีล"
นั่นคือประโยคสุดท้ายก่อนความชิบหายจะมาเยือนข้าวปั้นคนนี้
.
.
ห่างหายไปนานกับการเขียนนิยายหวังว่ารี๊ดจะยังไม่ลืมกันนะคะ ต่อไปนี้ไรท์จะขยันมาอัพบ่อยๆนะคะ ฝากทุกคนสนับสนุนและให้กำลังใจกันด้วยนะคะ
ปล.บางตอนขออนุญาติติดเหรียญบางตอนเพราะไรท์ต้องหารายได้เรียนพยาบาลงั้บ
Guest
