เลขาจริง

"ไม่คิดว่าจะเจอจริงใจที่นี่นะ ดีใจจัง มาซื้อของหรือคะ" 

คะ หาพระแสงหรอครับ ผมมองด้วยหางตา สงสัยอยู่ในใจ ก่อนออกจากบ้านก้าวเท้าไหนออกมา กันนะ ซวยจริงๆ   

"สภาพคุณโชติกาญจน์นี่ไม่น่าจะเป็นผู้จัดการบริษัทใหญ่โตได้เลยนะครับ ทำหัวสีแดงสะท้องแสงขนาดนี้ ไอ้ผมก็นึกว่าเด็กแว๊นที่ไหนอีก" 

"โธ่ จริงใจ คุณจริงจังเกินไปแล้ว สบายๆหน่อย บริษัทเขาไม่ได้ห้ามย้อมสีผมซะหน่อยนี่ อีกอย่างเด็กแว๊นที่ไหนจะหล่อขนาดนี้" 

ใบหน้าหล่อเหลาฉีกยิ้มยิงฟันขาว ช่างไม่เข้ากับฉายาที่ผมแอบตั้งให้เอาซะเลย ยิ้มซะสดใสไร้เดียงสา 

น่าขนลุกชะมัด  

ไม่รู้ช่วงนี้ผมทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ถึงได้เจอเจ้ากรรมนายเวรในรูปแบบเพื่อนของเจ้านาย และคนเพิ่งเอากันมาบ่อยขนาดนี้