สวัสดีผู้อ่านทุกคน ยินดีต้อนรับสู่นิยายเรื่องดั่งแสงส่องดวงใจค่ะ
เรื่องนี้เป็นนิยายแนวชายหญิงเรื่องแรกของมี่ หวังว่าทุกคนจะสนุกเพลิดเพลินกับการอ่านนะคะ
~enjoy reading~
เพราะเคยเจ็บปวดจากความรัก ฉันจึงไม่คิดที่จะรักใครอีก แค่เรื่องหนี้มันก็มากเกินพอแล้วที่จะทำให้ฉันไม่สนใจความรัก แต่ทำไมกันนะ ทำไมช่วงนี้ ฉันถึงรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กับคุณรันต์กันล่ะ
จากหนี้ที่อยู่ ๆ ก็เพิ่มเข้ามาในชีวิตอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ดารินจึงพยายามทำงานทุกอย่างเพื่อนำเงินมาจ่ายหนี้ที่ไม่ได้ก่อเหล่านั้น และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอได้เจอกับเขา คุณรันต์
.
.
.
“ออกไปซะ! ถ้าขี้เกียจไม่ทำงานขนาดนี้ฉันไม่จ้างเอาไว้หรอก!!” เสียงตะโกนของชายหนุ่มบางคนที่ดังออกมาจากห้องห้องหนึ่ง ทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจจนเจ้าหล่อนต้องละออกจากความนึกคิด ไม่นานหลังจากเสียงตะโกนนั้น ห้องที่เธอได้ยินเสียงดังออกมาเมื่อสักครู่ก็ถูกกระแทกให้เปิดออก พร้อมกับมีหญิงสาวคนหนึ่งที่วิ่งออกมาหน้าตาตื่น
“แม่งเอ๊ย!” รันต์อดไม่ได้ที่จะสบถคำพูดออกมาอีกครั้ง แทนที่จะทำงานแต่กลับมาตอแยจะนอนกับตนแบบนี้ งานอะไรก็ไม่ทำ แบบนี้คิดว่าเขาจะเอาไว้เหรอ ไม่มีทางซะหรอก
ดารินอึ้งเล็กน้อยกับภาพของชายหนุ่มตรงหน้า เธอเข้าใจว่านี่เป็นห้องของอีกฝ่าย คุณรันต์ถึงได้ถอดเสื้อแล้วมีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวเดินอยู่ในห้อง แต่เธอไม่นึกว่าคุณเขาจะใส่แบบนี้ทั้งที่รู้ว่าเธอจะมาทำความสะอาดด้วยนี่สิ
“มองอะไร” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา สายตาคมตวัดมองเธอจนสาวเจ้าสะดุ้ง
“เอ่อ ให้ฉันทำความสะอาดเลยมั้ยคะ” ดารินที่ถูกถามก็ลนลานเล็กน้อย แต่สุดท้ายเธอก็สามารถตั้งสติตอบกลับอีกฝ่ายได้
“ทำเลยสิ มันเป็นหน้าที่ของเธอ” ชายหนุ่มเมื่อพูดจบประโยคก็เดินเข้าห้องปิดประตูไป ดูเหมือนว่าคุณรันต์ยังไม่หายอารมณ์เสีย ทางหญิงสาวไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อได้รับคำสั่งมาเธอก็ไปทำหน้าที่ทันที เริ่มจากจานที่กองกันอยู่บนซิงค์ก่อนแล้วกัน
โปรดติดตามค่ะ
เรื่อง : ดั่งแสงส่องดวงใจ
เขียน : บุญอิ่มทิพา
ภาพ : Eccesiast
ไทโป : Zanzo Zx
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ ทำซ้ำ รวมทั้งดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายไปเผยแพร่ด้วยรูปแบบหรือวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
Guest
