“เฮอะ! คิดว่าผมเป็นปิศาจหรือไง”
“กลับไปเถอะ มิตาไม่ต้องการให้คุณดิวมายุ่งกับเรื่องนี้”
“สรุปว่าจะไม่ให้รับผิดชอบ”
“ค่ะ” บารมิตาตอบทันที ก้มหน้าน้ำตาตก ถึงจะเรียกร้องให้เขารับผิดชอบ แต่คนอย่างเขาน่ะหรือจะยอมให้ลูกมาสร้างปัญหาในชีวิต เธอไม่ต้องการให้ลูกรับรู้ด้วยซ้ำว่ามีพ่ออย่างเขา
“งั้นก็เชิญเลี้ยงลูกเองคนเดียวเถอะ”
แม้บารมิตาบอกว่าจะเลี้ยงลูกเอง แต่เมื่อคำนี้ออกมาจากปากคนเป็นพ่อของลูก หัวใจดวงน้อยก็เจ็บปวดเจียนจะขาดรอน มันช่างไร้สิ้นเยื่อไยอย่างที่เธอคาดเอาไว้จริงๆ
“มิตาจะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด”
“ถ้าเดือดร้อนอะไรอย่ามาเรียกร้อง ผมไม่ต้องการให้เกิดปัญหาอะไรทั้งนั้น ในเมื่อตัดสินใจจะเลี้ยงเองก็เชิญตามสบายเลย เรื่องลูกผมจะไม่ยุ่ง”
“มิตาจะไม่มีวันติดต่อไปหาคุณดิวอีก ที่ผ่านมาเราอยู่ในสถานะพาร์ทเนอร์ แต่มิตาดันท้องขึ้นมาก็ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เอง ไม่รบกวนแน่นอนค่ะ” เธอกลั้นเสียงสะอื้นพูด ไม่มองหน้าเขาแม้เพียงสักเสี้ยวสายตา
“ก็ดี หยิ่งให้ได้ตลอดแล้วกัน ส่วนลูกเนี่ยถ้าอยากได้ชื่อในใบเกิดก็บอกแล้วกัน จะสงเคราะห์ให้”
Guest
