พี่ปราบอ้อนรัก

#ฟีลกู้ด #อ้อนรัก

กองปราบที่เริ่มเมาวางแก้วไวน์แล้วสบตาเธอพร้อมกับเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่าออกไปว่า "บอกตามตรงนะว่า อย่างสรวงไม่ใช่สเปกพี่เลยรู้ตัวไหม" "ค่ะ" คนฟังได้แต่หัวเราะออกมา "นี่ขนาดไม่ใช่สเปกนะคะ..พี่ปราบยังเป็นหนักขนาดนี้"

"ขนาดไหน"

"ก็ขนาดนี้ไงคะ"

"พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย"

"แล้วพี่จะทำอะไรคะ" เธอกวนเขาต่อ ชายหนุ่มเลื่อนสายตาจากดวงตากลมมายังริมฝีปากอิ่มสวย และก่อนที่เธอจะขยับปากพูด เขาก็ใช้ปากตัวเองปิดปากเธออย่างพลั้งเผลอ "พี่ห้ามใจไม่ไหวแล้วสรวง" เขาถอนริมฝีปากออกมาชั่วครู่เพื่อพูดประโยคนี้พร้อมกับถอดแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมใหญ่ ๆ ของเธอออก ก่อนจะทาบริมฝีปากประกบจูบปากเธออีกครั้ง ในขณะที่เธอเองก็เคลิ้มไปกับเขา ปากหยักขยับบดเร้าอย่างช่ำชอง ดูดดุนและใช้ปลายลิ้นซุกซนเย้าแหย่อย่างเป็นงาน

เนิ่นนานอยู่เหมือนกันกว่าที่เขาจะถอนจูบ

"ไหนบอกไม่ใช่สเปกแล้วจูบทำไม" คนที่ทั้งเขินทั้งเคลิ้มพ่นเสียงสูงออกมา คนบ้า! ทำอะไรไม่รู้จักอายคน

"จริงของสรวง ขนาดสรวงไม่ใช่สเปกพี่ยังเป็นมากขนาดนี้ แล้วถ้าสรวงตรงสเปกของพี่พี่คงอาการหนักจนเป็นบ้า" เขาพูดตาเยิ้ม ส่วนเธอก็พ่นเสียงแหลมใส่ "นี่มันในบาร์เหล้านะคะ! ไม่ใช่ในห้องส่วนตัว"

"เขาไม่ได้มีกฎว่าห้ามจูบกันที่นี่หนิครับ หรือว่าที่สรวงพูดแบบนี้เพราะว่าอยากจะชวนพี่ไปเปิดห้องส่วนตัวแล้วทำกันข้างล่าง แบบนั้นพี่ไม่ขัดนะครับ ไปไหมล่ะ ไหนๆ เราก็อยู่กันที่โรงแรมแล้ว" เขาจ้องมองคนที่กำลังเขินหนักอย่างถอนสายตาไปทางอื่นไม่ได้ ยามที่ไม่มีกรอบแว่นตาบดบังสายตาให้เกะกะ เธอยิ่งดูน่ารักขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

"ถึงไม่ใช่สเปกพี่ก็อยากจะเอาแล้ว"

"......"