พ่ายรักภรรยา​ตัวร้าย​

ไป๋เถียนยืดตัวตรง พลางคลี่พัดลายดอกโบตั๋นพัดโบกไปมา สีหน้าของนางดูเรียบเฉยเหมือนกับว่าไม่โกรธคนพวกนี้ แต่ความจริงนางกำลังกดดันคนพวกนี้ให้คายความจริงออกมาโดยที่นางไม่ต้องเปลืองแรง

" บ่าวไม่ทราบจริงๆ เจ้าค่ะ ว่ามีเศษหินอยู่ในถ้วยข้าวของนายหญิงทั้งสอง " สาวใช้อีกคนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงลนลาน

" ข้ายังไม่เคยเอ่ยว่ามีหินอยู่ในถ้วยข้าวเลยสักนิด หึ... พวกเจ้าจะรีบร้อนเอ่ยตอบไปไย! " ไป๋เถียนหุบพัดเข้าหากัน นางเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ จากนั้นก็รินน้ำชาใส่จอกพลางยกขึ้นจิบ " กินเสียสิ! "

" เจ้าคะ? " สาวใช้ทั้งสองคนทำสีหน้าตื่นตกใจหลังจากได้ยินประโยคที่นายหญิงจากจวนโหวบอก

" ข้าวที่พวกเจ้านำมาให้ข้ากับนายหญิงของท่านแม่ทัพกิน พวกเจ้านำไปกินเสียสิ! "

ไป๋เถียนไม่ได้พูดเล่น นางมองอีกฝ่ายด้วยสายตากดดัน ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย ยามเห็นสีหน้าของคนพวกนั้นซีดเผือก เพราะกลัวบทลงโทษที่นางมอบให้

" ฮือออ! พวกบ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ ได้โปรดให้อภัยพวกบ่าวสักครั้งเถอะนะเจ้าคะ "

สาวใช้คนที่ยอมรับสารภาพเอ่ยอ้อนวอนไป๋เถียน พลางส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากกู้เม่ยเหนียง

" กินซะ!" ไป๋เถียนกดเสียงต่ำ พร้อมกับปรายตามองคนทั้งสอง

" นายหญิงช่วยพวกบ่าวด้วยเจ้าค่ะ "

สาวใช้ทั้งสองคนรีบคลานเข่าเข้าไปหากู้เม่ยเหนียง พวกนางก้มหน้าอ้อนวอนให้นายหญิงของจวนช่วยเหลือ ใบหน้าของคนทั้งคู่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา มันดูน่าสงสารก็จริง ทว่าไป๋เถียนกลับไม่รู้สึกเห็นใจเลยสักนิด!

นางอุตส่าห์เตือนไปแล้วแท้ๆ ว่านางมาเป็นตัวแทนของจ้าวหยวนฟาง เพื่อมาอยู่ดูแลกู้เม่ยเหนียงโดยเฉพาะ แต่คนในจวนหลังนี้ก็ยังกล้าท้าทายนาง