- หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟเลือด -
แวมไพร์หนุ่มต้องนอนหลับอย่างระแวง มาตลอดตั้งแต่ที่คนรักของเขาได้เอ่ยขอบางอย่าง…
“พี่เตอร์”
เสียงหวานเอ่ยเรียกคนรักที่นอนแก้ผ้าอวดกล้ามท้องอยู่บนเตียง
พะพายเดินตรงไปที่ข้างเตียงมองกล้ามหน้าท้องสีขาวซีดไม่วางตา
จ้องเขม็งราวอยากให้มันทะลุไปที่เนื้อใน
“ครับผม?” วิคเตอร์เอ่ยตอบคนรัก
พอเห็นสายตาของคนน้องก็เกร็งหน้าท้องอวดหุ่นด้วยความพอใจ
คืนนี้แหละ! เขาจะอ่อยจนน้องตบะแตกเลย!
“อืม พายขอ...”
“ขออะไรครับ”
ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มยกยิ้มกริ่ม น้องต้องขอให้เขาจัดหนักให้แน่ ๆ ...
“ขอกินตับหน่อยนะ!”
พะพายเลียริมฝีปากอย่างกระหาย พร้อมเอ่ยความต้องการออกมาให้คนรักได้รับฟัง
“ได้สิครั- เอ๊ะ?"
พรึ่บ!
"พายครับ! ไม่ได้นะครับ!”
วิคเตอร์ผุดตัวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ
เมื่อคิดว่าแฟนเด็กนั้นอยาก...ปู้ยี่ปู้ยำเขา!
“ทำไมจะไม่ได้!”
พะพายมีสีหน้าบูดบึ้งและยุ่งยาก เมื่อถูกคนรักปฏิเสธ
แค่กินตับเองนะ ทำไมงก!?
“พายครับ มันไม่ได้ พายจะเสียบพี่ไม่ได้!”
วิคเตอร์กอดอกปิดบังร่างกายอันสวยงามของตน มองคนรักราวเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ใช้สายตาออดอ้อนร้องขอความเห็นใจ
คิ้วสวยขมวดแน่น เมื่อได้ยินคำพูดไม่เข้าหู พะพายจ้องเขม็งใส่คนรัก
เพื่อย้ำคำพูดก่อนหน้าของตนให้คนพี่ฟังความนั้นให้แตกฉาน
“เสียบอะไร พายจะกินตับพี่ ตับหวาน ๆ อะ!”
“มันได้ที่ไหนกันล่ะที่รัก! ตับนั่นก็ไม่ได้!”
เมื่อเริ่มเข้าใจคำกล่าวของคนรัก จากใบหน้าที่ซีดเผือดกลายเป็นเบิกตากว้างราวกับเห็นผี
ก็ผีจริง ๆ นั่นแหละ!
ปอบน้อยของเขาจะกินตับเขาแล้ว!
ไรท์อยากจะบอกก่อนว่าตำนานของไรท์ไม่ได้อ้างอิงจากตำนานปอบทั่วไปร้อยเปอร์เซ็น
น้องเป็นปอบคคุณหนูไม่กินไก่แถวบ้าน
ของโปรดน้องคือซอยจุ๊ โดยเฉพาะตับหวาน
ความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวคือตับแวมไพร์
Guest
