แฟนเด็กของผมกวนตีนที่หนึ่ง

วันนี้เมื่อห้าปีที่แล้ว

“ตกลงจะเอาไง” ไอ้ขุนเป็นคนถามขึ้นหลังจากเรานั่งเงียบกันไปครู่หนึ่ง

“ช่างมันเถอะ” ตอนนี้จะมีคำไหนเหมาะสมไปกว่าคำนี้อีกล่ะ

"พี่แน่ใจนะ"

“อืม” ผมหันไปมองทางไอ้ขุน ซึ่งตอนนี้มันก็กำลังมองมาที่ผมอยู่เหมือนกัน

“แต่มึงสัญญากับกูได้ไหม ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร”

“รู้แล้วน่า เห็นผมเป็นคนยังไง”

“คนเหี้ยไง” 

“ได้ยิน”

เพราะความเมาจนขาดสติแท้ๆ เรื่องเมื่อคืนมันจึงเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ ทั้ง ๆ ที่ จริง ๆ แล้วเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย สถานะเดียวที่เรามี คือคนรู้จักที่มีบ้านอยู่ติดกันก็เท่านั้น เพราะฉะนั้น  เราควรเก็บเรื่องน่าอายที่เกิดขึ้นระหว่างเราให้มันเป็นความลับ

ลับที่สุด ตลอดไป

กูเชื่อใจมึงได้ใช่ไหม

#ไอ้ขุนพล

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการที่เอ่อล้นมาจากสมองของผู้แต่งเท่านั้น อาจมีภาษา คำพูดหรือเนื้อหาที่ไม่สุภาพในบางช่วงบางตอน บางช่วงก็ทั้งตอน ดิฉันในนามแห่งดวงจันทร์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย  ขอบคุณค่ะ 😊