เต้าหู้อยากเกิดเป็นลูกหม่าม้า

พรึบ! ตาคู่เรียวค่อย ๆ ปรือมองก่อนจะพบกับสิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบหงายท้อง เมื่อพบกับร่างของเด็กยื่นหน้ามาใกล้เอ่ยทักทายส่งเสียงร่าเริง

“หมะม้า!”

“แว้กกกกก!” เขาตกใจจนหงายท้องไปชนอาจารย์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“อืม นี่แหละไอ้ตัวก่อกวนของเอ็ง” อาจารย์พูดเสียงนิ่ง

ร่างปุ๊กลุกขนาดกะทัดรัดของเด็กวัยหัดพูดปรากฏตรงหน้า ดวงตากลมโตหน้าตาจิ้มลิ้มชวนมอง พวงแก้มนุ่มนิ่มน่าขย้ำกำลังขยับพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะอารมณ์ดี มือน้อย ๆ เอื้อมแตะแก้มของตฤณอย่างเบามือ

“ดีฮะ หมะม้า!” เจ้าวิญญานน้อยเอ่ยทักพร้อมรอยยิ้มสดใสจนใจเหลว

“อะ อาจารย์ ทำไมเขาเรียกผมแบบนั้นล่ะครับ?” ตฤณหันหน้าถามเพราะความตกใจ

“ไอ้ตัวเล็กมันบอกแค่ว่ามันจะมาเกิดเป็นลูกของเอ็งก็คงจะตามนั้น” อีกฝ่ายตอบสบาย ๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่เดิมของตน

“ฮะ! ลูกผม?” 

เจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงักเพื่อยืนยันว่านั่นคือความจริง “ป๋มเป็นยูกหมะม้าฮะ”

ตฤณจ้องมองใบหน้าน่ารักจนเกือบพยักหน้าคล้อยตามเสียแล้ว ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยถามต่อ อาจารย์กลับยื่นพานทองที่มีหมายเลขบัญชีแปะตรงกลางถาดมาให้ทันที

“เอาล่ะค่าพิธี 1,999 จะสดจะโอนก็ได้ไม่ว่ากัน” ชายชุดขาวยื่นพานมาให้พร้อมรอยยิ้มหวานน่าขนลุก

ตฤณถอนหายใจแต่ก็จ่ายอย่างว่าง่าย เพราะหลักฐานก็คือไอ้ตัวเล็กที่วิ่งไปมารอบ ๆ ตัวของตนนี่แหละ

“แล้วการปราบ...” ชายหนุ่มเอ่ยแต่ก็ไม่ทันพูดจบประโยค เพราะเจ้าวิญญานน้อยสะดุดล้มลงตอนได้ยินคำว่าปราบ ใบหน้าจิ้มลิ้มน้ำตาคลอมองมาทางเขา ปากเล็ก ๆ สั่นระรัวค่อย ๆ เบะลงและดูท่าคงจะฝืนพยายามกลั้นน้ำตาก่อนวิ่งมาทางตฤณ

“หมะม้าไม่จ้อบป๋มหยอ ฮึก!” มือเล็ก ๆ เกาะชายเสื้อแผ่วเบา เจ้านั่นถามพร้อม ๆ กับก้มหน้าก้มตาลง ทำเอาชายหนุ่มพูดไม่ออกจะเรียกว่าสงสารก็คงไม่ผิด

“....”

“เฮ้อ...ที่ข้าต้องทำให้เอ็งเห็นมันก่อนก็เพราะเจ้านี่มันเป็นแบบนี้ มันคงจะชอบเอ็งมาก ๆ ก็เท่านั้น เอาล่ะถ้าเอ็งตัดสินใจจะปราบข้าก็จะทำให้” อาจารย์เอ่ยพร้อมพ่นลมหายใจ มองหน้าตฤณที่กำลังทำตัวไม่ถูก

“หมะม้าอย่าร้องนะฮะ ป๋มไปก็ดั้ย..” เจ้าวิญญาณเงยหน้ามองมาทางตฤณที่กำลังมีน้ำตาไหลลงอย่างไม่รู้ตัว ชายหนุ่มตกใจในสิ่งที่ได้ยิน เพราะไอ้เจ้าหนูนี่ปลอบตนทั้งที่ตัวเองกำลังสั่นด้วยความกลัว แถมกลั้นน้ำตาส่งรอยยิ้มมาให้กับตนอีก

กำแพงหนาในใจพังลงอย่างง่ายดาย ไม่รู้จะเรียกว่าถูกชะตา สงสาร หรือว่าเอ็นดูในตัวไอ้เด็กนี่กันแน่ เขาเอื้อมมือลูบหัวเจ้าตัวเล็กตรงหน้า

“ยังเร็วไปที่แกจะมาปลอบผู้ใหญ่ เด็ก ๆ น่ะ ถ้าอยากร้องก็ร้องเถอะ ไม่เป็นไร...” สายตาอ่อนโยนของตฤณส่งไปให้เจ้าหนูตรงหน้า เมื่อร่างเล็กได้ยินเช่นนั้นก็ปล่อยโฮสะอึกสะอื้นเข้าอ้อมกอดของตฤณทันที ราวกับว่ารอการอนุญาตให้เข้าหามาเนิ่นนาน

“อะ ฮึก งื้อ ฮึก แงงง” มือน้อยปาดน้ำตาตัวเองไปมาจนหน้าตาบู้บี้ ตฤณทำใจแข็งกับเด็กนี่ไม่ได้เลยจริง ๆ หรือว่าเขาต้องเตรียมตัวเป็นแม่ให้เด็กคนนี้จริง ๆ งั้นหรือ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนสร้างเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงใดๆ ตัวละครชายภายในสามารถตั้งท้องได้เนื่องจากเป็นเพศพิเศษ [omegaverse] ซึ่งในความจริงผู้ชายไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ การกระทำของตัวละครไม่ควรเลียนแบบ 

มีการใช้ยากระตุ้นความต้องการทางเพศ / มีการกล่าวถึงวิญญาณ ความเชื่อ พิธี โลกเหนือธรรมชาติ/ มีตัวละครมีอาการ PTSD โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน 

ผู้เขียน : ใบไม้นำโชค

ภาพปก : nattakitta

กราฟฟิก : Yuelian

พิสูจน์อักษร : Hyedy Read

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามกระทำการคัดลอก เลียนแบบ ดัดแปลงหรือแก้ไข เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของผลงานชิ้นนี้ รวมถึงการจัดเก็บ ถ่ายทอด บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น