คำโปรย
"กรี้ด นายเป็นใคร มาอยู่บนเตียงของฉันได้ยังไง แล้วทะ...ทำไมนายถึงมีหางด้วย!"
หลิวเมี่ยวเมี่ยวพรั่งพรูคำถามออกไปทันที เมื่อมองเห็นร่างของชายแปลกหน้าที่มีหางทั้งเก้าโบกสะบัดไปมาราวกับเป็นการทักทายเธอเสียอย่างนั้น
"ราชาปีศาจจิ้งจอก โลกปีศาจไม่มีผู้ใดไม่รู้จักข้า เจ้าไปอยู่ที่ใดมา"
ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาปรือดวงตาขึ้นมองหลิวเมี่ยวเมี่ยวด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะตอบคำถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแฝงด้วยความประหลาดใจ
"จิ้งจอก ก็พวกเดียวกันกับหมาอย่างนั้นหรอ"
หลิวเมี่ยวเมี่ยวพึมพำเรียบเรียงกลุ่มของสัตว์ตามตำราที่ได้ร่ำเรียนมา แต่กลับมีฝ่ามือหนาคว้ารอบคอของเธอเอาไว้จนแทบจะหายใจไม่ออก
"ถ้าไม่อยากตาย อย่าเอาข้าไปเปรียบเทียบกับสุนัขพวกนั้น จำเอาไว้!"
....................................................................
หลิวเมี่ยวเมี่ยว สัตวแพทย์สาวสวยในยุคปัจจุบัน ที่จู่ ๆ ก็ได้รับภาพวาดสุนัขจิ้งจอกหน้าตาแปลกประหลาดมาเป็นของรางวัลสำหรับสัตวแพทย์ดีเด่นของโรงบาลสัตวแพทย์จวินซัน มลฑลเจ้อเจียง เมืองหางโจว แต่ทว่าหลังจากที่เธอได้รับภาพแปลกประหลาดมาเพียงหนึ่งวันก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเมื่อ หลิวเมี่ยวเมี่ยวออกเวรกลับมายังคอนโดด้วยความงัวเงีย แต่ดวงตาหวานกลับต้องเบิกโพลง เมื่อสายตาสบเข้ากับสิ่งมีชีวิตแปลกหน้าผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับนักแสดงกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงของเธอด้วยความสบายใจ แต่เธอกลับต้องกรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อขนสีขาวปุกปุยปลายขนแหลมแกมด้วยสีน้ำเงินเข้มคลายกับหางของสัตว์โผล่พ้นผ้าห่มออกมาและมันไม่ได้มีแค่หางเดียวแต่มีถึงเก้าหาง!
หลางเฉินจิน ราชาปีศาจจิ้งจอก แห่งอาณาจักรป่าไผ่ขาว ภูเขาหยางหมิงซาน ผู้ถูกขโมยลูกแก้วจิ้งจอกจนต้องกลับร่างเดิมไม่อาจกลายร่างเป็นมนุษย์ โชคชะตากลับเล่นตลกเมื่อเขาเข้าไปในห้องลับของผู้เป็นบิดา(ราชาปีศาจองค์ก่อน) จนได้เจอเข้ากับภาพวาดปีศาจจิ้งจอกที่ไม่คุ้นตา แต่ทว่าเมื่ออุ้งมืออวบของเขาแตะเข้าที่ภาพ กลับถูกดูดเข้ามาอีกมิติหนึ่งโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยสักนิด
....................................................................