มนตรา มาริลลา

มาริลลา เบลินด้า แม่มดตระกูล ฟีนิกซ์ แม่มดตระกูลเลือดบริสุทธิ์  เธอที่มีดวงตาเป็นสีเขียว อายุสาม ร้อยปี หรือในโลกมนุษย์ นับอายุ 23 ปี แม่มดสาวสวย น่ารักสดใส แต่แอบซ่อนความน่ากลัวอยู่เบื้องลึก เธอเพิ่งเรียนจบทั้งที่โรงเรียนเวทมนตร์ที่ชื่อว่า โรส์คาล์โร โรงเรียนเวทมนตร์หญิงล้วน ในโลกของแม่มดที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ทุกศาสตร์ มาริลลาหรือริลลา ที่ทุกคนในโลกมนุษย์เรียกเธอ  

นาวาดี พชรเหมสกุล หรือนาวี อายุ 26 ปี ตำรวจสาวฝีมือดี จะเตะ ต่อย ต่อสู้ ยิงปืน เรียกว่าเก่งรอบด้าน ไม่เคยกลัวอะไร นอกจากแมลงสาบ  

อีกคนเป็นแม่มดเต็มตัว ที่แฝงตัวอยู่บนโลกมนษย์ และอีกคนที่ไม่มีความเชื่อในเรื่องศาสตร์ ทุกศาสตร์ ไม่ว่าจะไสยศาสตร์ ภูต ผี ปีศาจ แม้กระทั่งเรื่องเวทมนตร์ ถึงแม้เขาจะเคยเจอสิงเหลือเชื่อมามากก็ตาม จนวันหนึ่งได้มาเจอ มาริลลา ขณะที่เขากำลังไล่ล่า ผู้ร้ายอาชญากร มาตกรต่อเนื่อง ที่เขาตามจับมานานเกือบปี  

"คุณหลีกไป หลีกไป" 

เสียงของสารวัตรนาวี กำลังไล่ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินถือของในมือพะรุงพะรัง ที่ขวางทางเขาขณะที่วิ่งไล่ล่ามาตกร เสียงปืนยิงดังสนั่น ผู้คนในย่านนั้นต่างหว่านกลัวรีบหลบเข้าในบ้าน แต่มิลลายังเดิน หิ้วของเต็มไม้เต็มมือ ในปากอมลูกกวาดที่เพิ่งซื้อมาจากโลกเวทมนตร์  

ตุบ!! 

 นาวีวิ่งมาชนหญิงสาว โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ จนข้าวของตกพื้นกระจัดกระจาย ส้มที่เพิ่งซื้อมากลิ้งไปตามทาง  

"ขอโทษ ๆ ฉันบอกให้หลีกไม่หลีก คุณกำลังขวางทางเจ้าหน้าที่ ที่กำลังปฏิบัติงานอยู่ อยากโดนข้อหาขัดขวางเจ้าหน้าที่ขณะปฏิบัติงานอยู่ใช่ไหม" 

มิลลา มองหน้าเขา จ้องในแววตา แล้วใช้วิชาอ่านใจ เวลาผ่านไปแค่ชั่ววินาที ทุกอย่างหยุดนิ่ง ผู้คนนิ่งอยู่ในท่าทางต่าง ๆ  

กำลังจับโจรอยู่สินะ จะวิ่งให้เหนื่อยกันทำไม สารวัตร นาวาดี พชรเหมสกุล นามสกุลอ่านยากชะมัด มิลลา อ่านชื่อที่ติดป้ายอยู่ที่หน้าอกด้านซ้ายของนาวี แล้วหยิบกระดาษทิชชูมาซับเหงื่อให้กับเขา  

"คงร้อนน่าดูเลยเนอะ วิ่งผ่าแดดจับผู้ร้าย จะช่วยก็แล้วกันนะ" 

มิลลา ล้วงกระเป๋ากางเกงด้านหลังที่มีกุญแจมืออยู่ออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินไป ที่ผู้ร้ายชายมาตกร มิลลาใส่กุญแจมือ แล้วใช้เวทมนตร์ย้ายสิ่งขอ เธอย้ายชายมาตกรมาอยู่ตรงหน้าของนาวี แล้วจัดท่าทางให้เขาเหมือนกำลังใส่กุญแจมือผู้ร้ายอยู่ แล้วก็ใช้เวทมนตร์อีกครั้งเก็บของที่กระจายอยู่บนพื้นถนนกลับมาอยู่ในมือตามเดิม  

"ไปละนะ สารวัตร แต่ว่าหล่อนะเนี่ย" 

มิลลาดีดนิ้ว แล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ นาวี กำลังงุนงง ว่าเขาจับผู้ร้าย ได้ตอนไหน ลูกน้องที่วิ่งตามมา ต่างตบมือให้กับเขาที่จับผู้ร้ายมาตกร ต่อเนื่องที่ตามหากันมานานนับปี เขาส่งตัวผู้ร้ายให้กับลูกน้อง ส่วนตัวเขาเองกำลังนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้  

แล้วผู้หญิงคนนั้นละหายไปไหน ละ แล้วของที่ตกบนพื้นเก็บไปตอนไหน นาวียืนนึกนับชั่วโมงก็ยังนึกไม่ออก... 

ฝากติดตามด้วยนะคะ