สถานะ: แต่งได้ 90% แล้วค่าา
#ยังไม่ได้ตรวจคำผิด กำลังเร่งปั่นโค้งสุดท้าย + ตรวจคำนะคะ
และE-book จะมาเดือนนี้
** สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 ห้ามทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลง หรือสแกน **
_________________________
“เธออย่าทิ้งฉันไปไหนอีกเลยนะ”
“อิงไม่เคยทิ้ง..”
“เธอทิ้งฉันไว้นานเกินไปแล้ว”
“…”
“เธอ..ทิ้งฉันไว้ คนเดียวได้ยังไง” นั่งนิ่งมองคนที่นอนอยู่พูดอย่างเงียบ ๆ เธอพยายามคิดตามในสิ่งที่เขาเอ่ย
ตัวเล็กมองสีหน้าของเขา คิ้วที่ขมวดกันอยู่นั้นบอกได้ว่าเขากำลังคิดและถ่ายทอดความรู้สึกที่มีในใจเขาออกมา เธออยากรู้ว่าคนเบื้องล่างจะพูดอะไรต่อจากนี้อีกจึงแกล้งพูดมันออกไป
“ทำไมคะ วันนั้นคุณทำอะไรอย่างนั้นเหรอ”
“เข้าใจผิดไง ฉัน…เข้าใจเธอผิด” ยิ่งเขาพูดตอบเธอมา เธอก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นกว่าเดิม
“ฉันมันโง่ โง่เองที่เชื่อคนอื่น จนทำให้เธอจากฉันไปไกล”
“…”
“เพราะฉะนั้นตอนนี้ได้โปรดอยู่กับฉันเถอะนะ ได้โปรดอย่าหนีฉันไปอีกเลย”
“...” อิงพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้แต่ก็ไม่เป็นผล เธอรู้ว่าคนที่เขาพูดถึงอยู่นั้นไม่ใช่เธอเลย มันไม่มีประโยคไหนที่หมายถึงเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณ..รักฉันหรือเปล่า”
“อื้อ ฉันรักเธอมาก รักเธอ….ฮา”
“คามิน คามิน” เธอพยายามเขย่าตัวเรียกให้ชายหนุ่มตื่น ประโยคสุดท้ายที่ชายหนุ่มพูดเหมือนกับว่าเขาเอ่ยชื่อใครสักคนขึ้นมา แต่เสียงของคามินเบาเกินไปจนเธอไม่อาจฟังได้ถนัดนัก
“คุณกำลังคิดถึงใครอยู่ คน ๆ นั้นไม่ใช่อิงเหรอ คามิน..”
______________________________________
คำเตือน
(Trigger / Content Warnings)
นิยายเรื่องนี้สร้างมาจากจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร เหตุการณ์และสถานที่เป็นเรื่องสมมติ
อาจมีเนื้อหาและการกระทำที่ไม่เหมาะสม โปรดอ่านเพื่อความบันเทิงและอย่าลืมเตรียมผ้าเช็ดหน้าในการอ่าน ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
Guest
