เธอน่ะเป็นของเพทาย

ตั้งแต่เธอจากไปวันนั้นเวลาก็ผ่านมาห้าปีแล้วแววตาลึกลับจับจ้องเรือนร่างอรชนเคลื่อนไหวภายในห้องทำงานของตัวเอง เขาคือท่านประธานบริษัทที่พึ่งจะวันไนท์สแตนกับพนักงานเข้ามาใหม่พวงด้วยตำแหน่งอดีตแฟนสาวที่ เพทาย ไม่เคยลืมเธอเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ทว่าวินาทีถัดมาดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นเบิกโพลงกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเสียงใสจากเด็กชายคนหนึ่งวิ่งเข้าไปหา อันดา พร้อมกับขยับปากเรียกเธอว่า “แม่” งั้นเหรอ?

“แม่ครับ พระศุกร์เลิกเรียนแล้ว”

เพียงแค่เลิกรากันไปไม่กี่ปีกลับมาเจอกันคราวนี้เธอมีลูกแล้วอย่างนั้นเหรอ ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในสมองเด็กคนนั้นคือลูกของใครกัน จะว่าเป็นลูกของเขางั้นเหรอเป็นไปไม่ได้หรอกก็เลิกกันไปนานขนาดนั้นเด็กผู้ชายที่วิ่งเข้าไปหาเธอจะใช่ลูกของเขาได้อย่างไรกัน แต่แล้วความคิดมากในหัวกลับถูกกลืนกินไปเสียหมดเมื่อใบหน้าน่ารักหันมาสบตากับเขา วินาทีต่อมาเด็กน้อยวิ่งเข้ามากอดเขาราวกับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดี

“ปะป๊า พระศุกร์คิดถึงอยากเจอปะป๊า” เสียงใสเอ่ยวาจาต่อเขาพร้อมกับแขนสองข้างยกขึ้นโอบกอดท่อนขาของเพทาย แววตาคมคายทั้งสองข้างมีแต่ความคาดไม่ถึงเอ่อล้นออกมา

“พระศุกร์ไปเรียกแบบนั้นไม่ได้นะคะ”

“อันดานี่ลูกชายเธอเหรอ กับไอ้หมอนั่นเหรอ”

...

Trigger Warning

*นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*

เนื้อหามีฉากร่วมรักทางเพศ

-consent ,ไม่มีการนอกกายนอกใจ-

*สงวนลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงโดยเด็ดขาด*

เรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรี และมีการติดเหรียญถาวรจะทยอยติดเหรียญเมื่อใกล้จบและจะมีebookพร้อมตอนพิเศษ