เรื่องนี้เขียนราวปี 2008 (พ.ศ.2551 คือ 8 ปีก่อน) พิมพ์รวมอยู่ใน Handsfree ฉบับพิมพ์แรกค่ะ
เรื่องนี้มีความเกี่ยวโยงกับ Sweet Poison
Character Profile
มิสึคิ [27]นักดนตรีผู้บรรเลงเครื่องสาย บิวะ ได้ไพเราะอย่างหาตัวจับยาก ความที่มีใบหน้าสวยหวานแบบญี่ปุ่นแท้ทำให้ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเกอิชาอยู่บ่อยครั้ง
โคคุซุย โคคุ [30]บุตรชายนอกสมรสของโอยะบุนซาบุโร่ มีตำแหน่งเป็น “วากะงาชิระ” หรือหัวหน้าเหล่ายากูซ่าที่ดูแลในบ้านโคคุซุย ภายนอกดูเยือกเย็นแต่กลับซ่อนความร้อนแรงไว้ภายใน
ผู้หมวดทาคาระ ริคุ [30]ร้อยโทแห่งกรมตำรวจ เป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ตรงไปตรงมาและจริงจังกับชีวิต อ่อนโยนสุภาพ
ยาสุ [35]ไซโกะโคมงหรือคนสนิทของโอยะบุนซาบุโร่ เป็นคนมีฝีมือและสงบเยือกเย็นทุกสถานการณ์จึงเป็นที่ไว้วางใจของคนในแก็งค์ รูปร่างสูงใหญ่เหมือนขุนเขา ใบหน้ามีรอยแผลเป็นทำให้ดูน่าเกรงขาม
ฮารุ [20]ลูกชายคนเล็กของร้านซูชิขึ้นชื่อ เพื่อนสนิทของมิสึคิ เป็นเด็กหนุ่มใจร้อน ซื่อตรง และจริงใจเป็นอย่างมาก มีดีที่แรงเยอะ
โคคุซุย อาโอะ [15]บุตรชายคนเล็กของตระกูลโคคุซุย เป็นน้องชายต่างมารดาของโคคุแต่เป็นบุตรของภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย เป็นเด็กดื้อ หัวแข็ง แต่รักครอบครัวมาก
โคคุซุย ซาบุโร่ [55]“โอยะบุน” หรือนายใหญ่ของแก็งค์โคคุซุย แก็งค์ยากูซ่าที่ทรงอิทธิพลเก่าแก่ในแถบเกียวโต เป็นลูกผู้ชายอย่างแท้จริง
สุมิโยชิ อุเคียว [29]บุตรชายคนเล็กของตระกูลสุมิโยชิและเป็นวากะงาชิระของแก็งค์สุมิโยชิ หนึ่งในแก็งค์ยากูซ่าที่ยิ่งใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่งทัดเทียมกับโคคุซุย สนิทสนมกับยาสุ
Yakuza’s Trivia
ยากูซ่า - เป็นคำที่ใช้เรียกกลุ่มคนหรือองค์กรซึ่งมักเกี่ยวพันกับธุรกิจนอกกฎหมาย ดั้งเดิมเป็นกลุ่มคนที่ดูแลคุ้มครองสวัสดิภาพของคนในชุมชนจึงได้รับค่าตอบแทนต่างค่าคุ้มครอง แต่ในระยะหลังยากูซ่าหลายกลุ่มได้ผันตัวเองไปสู่การค้าที่ไม่สะอาด ด้วยการปกครองภายในแก็งค์เป็นระบบครอบครัวซึ่งให้ความนับถือผู้อาวุโสและคนมีฝีมือ
โอยะบุน - “นายใหญ่” ของแก็งค์ยากูซ่า เป็นหัวหน้าสูงสุดซึ่งคนในแก็งค์ให้ความนับถือเหมือนพ่อ
ไซโกะโคมง - “ที่ปรึกษา” หรือ “คนสนิท” ของโอยะบุน เป็นคนที่ได้รับความไว้วางใจและใกล้ชิดกับโอยะบุนที่สุด และต้องได้รับการยอมรับจากแก็งค์สาขาทั้งหมดด้วยเช่นกัน อาจมีแก็งค์ในความดูแลของตนเองหรือไม่มีก็ได้
วากะงาชิระ - “พี่ใหญ่” หัวหน้าของบรรดายากูซ่าที่อาศัยอยู่ในบ้าน ทำหน้าที่คล้ายพ่อบ้านที่ดูแลทุกข์สุขของทุกคน ไม่ใช่ตำแหน่งแต่เป็นคำเรียกอย่างนับถือ