กานพลูรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในนิยายน้ำเน่าแถมยังมีบทเป็นตัวร้าย จำคำพูดของทุกคนได้หมดแต่พอเรื่องจบเมื่อไหร่เขาจะต้องเริ่มใหม่ทุกครั้ง…ครั้งนี้เขาไม่ขอตายตอนจบแน่!
"เห็นมิลล์บอกว่าเธออยากได้ฉันจนตัวสั่นเลยนิ่"
"แฟนคุณน่ะเหรอที่บอก เหอะ รู้เอาไว้เถอะว่าผมไม่ได้อยากเป็นอะไรทั้งนั้นสำหรับคุณ!"
"แล้วเธออยากเป็นอะไรกันแน่ล่ะ...กานพลู" ชายร่างสูงกระชั้นเข้ามาใกล้พร้อมกับกระซิบเสียงอันแผ่วเบาข้างใบหูเล็ก มันแดงเถือกเสียจนใบหน้าหวานเยิ้มต้องเบือนหนีไปทางอื่น
"ผมไม่ได้อยากเป็นตัวร้าย!"
"มึงคิดเหรอว่ามึงจะหนีบทตัวอัปมงคลของมึงพ้น!"
"แล้วมึงคิดเหรอว่าบทนายเอกของมึงน่ะมันดีที่สุดแล้ว?"
จมดิ่งอยู่ในเรื่องราวไม่อาจฝืนชะตาได้ ความเจ็บช้ำดำลึก ครานี้ไม่ขออะไร...นอกจากมีชีวิตอยู่!
'*•.¸♡ ♡¸.•*'
⚠️ คำเตือน ⚠️
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาหยาบคาย ความรุนแรง ฉากเซ็กซ์ที่แสดงโจ่งแจ้ง
การกระทำอันไม่สมเหตุผลของตัวละครโปรดแยกแยะและใช้วิจารณญาณในการอ่าน
❤️อย่าลืมที่จะกดเพิ่มเข้าชั้นและกดหัวใจเพื่อเป็นค่าผ่านทางในการเข้าสู่อารมณ์ของตัวละคร❤️
เพื่อไม่พลาดเรื่องราวอื่น ๆ สามารถกดติดตามได้ในทุกช่องทาง🥃