ชิงชังรัก

คำเตือน 

มีฉากสะเทือนอารมณ์เช่นการใช้กำลังบังคับร่างกาย 

นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำหยาบ คำพูดทำร้ายจิตใจและคำพูดที่ไม่เหมาะสม 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความสนุกเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาชี้นำหรือชักจูงไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง 

ขออภัยหากทำให้นักอ่านไม่สบายใจ 

"คุณพสุ!" 

"ทำไม คิดว่าเป็นพ่อฉันเหรอ" ร่างสูงก้าวเข้ามาในห้องนอนของกุลจิราด้วยท่าทีคุกคาม ปิดประตูแล้วลงกลอนรวดเร็ว สร้างความตระหนกแก่เธอเป็นอย่างมากจนเผลอก้าวถอยหลังทุกครั้งที่เขาเดินเข้าหา แววตาและสีหน้าของชายหนุ่มน่ากลัวเกินไป 

เขาไม่ได้ด่าทอหรือใช้คำรุนแรง แต่การกระทำของอีกฝ่ายบ่งบอกถึงลางร้ายบางอย่าง หรือหล่อนครัวจะวิ่งหนีไปหลบในห้องน้ำ แอบเหลือบมองห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล แต่เขาก็อยู่ใกล้กว่า 

ถ้าตนเริ่มวิ่งต้องถูกคนตรงหน้าคว้าได้ทันแน่... 

"คุณออกไป เข้ามาทำไม ออกไปจากห้องของฉัน บอกให้ออกไปไง" พยายามไล่ให้เขาออกห่าง แต่ไม่มีทีท่าว่าพสุจะสลดหรือยอมทำตามสักนิด กลับก้าวเข้ามาใกล้จนบั้นท้ายงามติดเก้าอี้ หมดทางหนีทีไล่แล้ว 

"ร้องดังอีกสิ ให้คนทั้งบ้านตื่นมาเห็นเลยว่าเธอได้ทั้งพ่อทั้งลูก" คำพูดของเขาทำเอาเธอหน้าถอดสี ดวงหน้าคมโน้มมาตรงหน้าจนได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้ง พยายามเบี่ยงหน้าหลบแล้วผลักอกหนาให้ออกห่างจากตน 

"พูดบ้าอะไรของคุณ ฉันไปได้ตอนไหน เมาก็ไปนอนอย่าเที่ยวหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว" 

"ชุดนอนของเธอ เอาไว้ให้พ่อฉันถอดเหรอ...ช่วยไหมล่ะ" มองชุดนอนของหล่อนที่เป็นเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นเพื่อความสบาย อีกทั้งไม่มีชั้นในสักชิ้นเพราะอย่างไรตนก็อยู่คนเดียว และสวมเพียงเสื้อกับกางเกงค่อนข้างสบายตัว 

แต่ตอนนี้กุลจิรารู้แล้วว่ามันอันตรายเกินไป!