ฉายาของข้าคือสาวงามผู้ไร้สมอง

แต่ไหนแต่ไรมา ชีวิตสาวงามมักโชคร้าย  

บุรุษสร้างคำกล่าวว่า ‘สตรีงดงามมากเล่ห์ ยิ่งงามมากก็ยิ่งอันตราย’  

ชีวิตสามร้อยปีก่อนของข้าก็เป็นเช่นนี้! เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของแคว้น ถูกครหาว่าเป็นภัยแห่งสงครามแย่งชิงดินแดน มอมเมาองค์จักรพรรดิให้ลุ่มหลง 

ตระกูลจางก็ทอดทิ้งข้าเพื่อรักษาทั้งตระกูลเอาไว้ ข้าไม่ได้เจ็บแค้นทั้งยังเข้าใจเป็นอย่างดี 

ก่อนได้ชีวิตใหม่ในตระกูลเดิม ยายเมิ่งไม่ได้ให้ข้ากินน้ำแกงลบเลือนความทรงจำ แต่แลกกับการให้ข้าเป็นมือขวาของนาง เมื่อเกิดใหม่อีกครั้งในสามร้อยปีต่อมา ข้าก็แกล้งโง่ต่อหน้าคนนอกตระกูลไปเลย อันนั้นก็ทำไม่เป็น อันนี้ก็ทำไม่ได้ จนได้รับฉายาลับหลังว่า…สาวงามผู้ไร้สมอง 

ชีวิตใหม่ข้าไม่ขออะไรมาก แต่ของามมากๆ เหมือนเดิมเป็นพอ!