หญิงที่รักตายจากไปต่อหน้าต่อตา รัชชศิย์ไม่รู้เลยว่าจะก้าวข้ามความเจ็บปวดไปอย่างไร จนกระทั่งได้เจอกับจำปูน ชายหนุ่มที่เป็นดั่งดวงอาทิตย์ นำทางให้เขาได้เจอความสุขในหัวใจอีกครั้ง
“ปูน...ผมนอนตรงไหนได้บ้าง”
“คุณเสือจะนอนที่นี่เหรอจ๊ะ” จำปูนเอ่ยถาม
“อืม เมื่อคืนผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลย” สายลมเย็นๆ พัดผ่าน นำพาเอากลิ่นหอมของแป้งเด็กจากตัวจำปูนมาให้สูดดม “ไม่ได้นอนกับเธอแล้วผมนอนไม่หลับ”
แก้มของจำปูนเห่อร้อนไปหมด หัวใจอ่อนเหลว
“ไม่เป็นไร” รัชชศิร์ตาจะปิดเต็มที่ เขาลุกขึ้นจากแคร่ไม้
“ฉันจะไปจัดที่นอนให้จ้ะ” จำปูนรีบเช็ดมือกับกางเกง แล้วก้าวนำขึ้นไปบนบ้าน