ไม่คิดว่าหลังจากที่แม่เสียเธอเกือบโดนไอ้บ้านั่นลวนลาม พยายามหนีมันก็ตามมาจนวันหนึ่งที่มันจับเธอขายให้กับผับแห่งหนึ่งเนื่องจากมันติดพนันและใช้เธอเป็นเครื่องมือหาเงิน
เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของผู้จัดการร้านทำให้ร่างสูงในชุดสูทเรียบหรูที่เดินมาทางนั้นต้องมองตามไป
“เกิดอะไรขึ้น”
“น่าจะสั่งสอนเด็กครับนาย”
“ทำไมไอ้เลโอต้องนัดมาที่สับปะลังเคแบบนี้ด้วยว๊ะ”
เขาบ่นพรึบพำก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนของร้านที่ใช้รับรองแขก VIP และคนอย่าง ‘โรมาน อีเวนสัน’ ผู้ที่ไม่ค่อยชอบสถานที่อุดอู้แบบนี้ถึงกับหงุดหงิดให้เพื่อนที่นัดตัวเองมาที่แบบนี้ ทั้งที่ทั้งคู่ก็ต่างมีธุรกิจในเครือที่มันดูดีมีระดับ ทั้งธุรกิจอสังหาฯ ธุรกิจมืดอย่างคาสิโนขนาดใหญ่ ผับหรูใจกลางเมือง และค้าอาวุธอีกมากมาย
“ไอ้เลโอจะมาเมื่อไหร่”
“เห็นทางคุณเลโอแจ้งว่าอีก 30 นาทีถึงครับนาย”
“บ้าเอ้ย!! กูจะไปรออยู่หน้าผับอยู่แบบนี้ใจขาดตายพอดี”
ร่างสูงตัดสินใจเดินลงมาจากห้องรับรองที่ดูแคบเกินไปสำหรับเขา
ตุบ
0-0
จู่ๆก็มีร่างอรชนในชุดเดรสสั้นสีดำวิ่งมาชนเขาเข้าอย่างจังทำให้ลูกน้องพากันกรูเข้าหาก่อนโรมจะยกมึงขึ้นห้าม
“ขอโทษคะ หนูขอโทษ ฮึก”เธอก้มหน้าขอโทษขอโพยร่างกายสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว
“มึงจะไปไหน!!”เสียงชายสูงวัยดังขึ้นขณะวิ่งตามร่างบางมา เมื่อไม่เห็นทางหนีเธอเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ก่อนจะเกาะขาร่างสูงไว้
“ช่วยหนูด้วย!!”เขามองไปยังไอ้แก่ตัณหากลับสลับกับร่างบางที่วิ่งไปหลบที่หลังเขา
“แกออกมานะนังเด็กบ้าบังอาจมาทำหน้ากูเป็นแผลกูจะเอาหัวมึงเลือดออกให้ได้เลยวันนี้”เขาไม่ได้ดูว่าตอนนี้คนที่เขาประจันหน้าอยู่คือมาเฟียหนุ่มผู้คุมยุโรปโซนกลาง เขาเหมือนจะกรูเข้าหาแต่ชายหนุ่มยกเท้าขึ้นถีบเขาไว้ก่อน
“อะไรว่ะ!!..มึง”
0-0
!!
“กูทำไม?”
“ระ…โรม”เสียงชายสูงวัยตรงหน้าเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจพร้อมกับก้าวถอยหลังออกห่าง
“ขอโทษครับผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ”
“รู้แล้วมึงก็รีบไสหัวไป”
“ครับๆ”ชายคนดังกล่าวรีบวิ่งออกไปก่อนเขาจะหันกลับมาทั้งตัวยืนมองสาวน้อยคนที่ทาชนเขา
“เงยหน้า”
“คือหนู”
“กูบอกให้เงยหน้า!!!”เขาไม่พูดเฉยเขาจับคางมนดันขึ้นแววตาสั่นระริกด้วยความกลัวนี่เธอหนีเสือปะจระเข้งั้นเหรอ
เขาจ้องมองใบหน้าเรียวหวานที่แฝงไปด้วยความน่ารัก ทำเอาใจข้างในมันรู้สึกเต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“วันนี้กูซื้อแล้ว จะไปไหนก็ไป”
“ให้หนูไปกับคุณได้ไหม?”
เขาปลายตามองไปยังร่างบางที่เขาหันหลังให้
“เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนของฉัน”
“ให้หนูเป็นคนรับใช้ก็ได้คะ..ได้โปรด”
แววตาน้ำเสียงที่ส่งมายังมาเฟียหนุ่มทำเอาใจมันสั่นแบบไม่รู้ตัว
“แล้วฉันจะได้อะไร?”
****
ฝากติดตาม นิยายเรื่อง “เด็กของโรม” ด้วยนะคะ
เป็นนิยายชุด “มาเฟียคลั่งรัก”
ในนามปากกาของ “ปารารินท์”
นวนิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเอง สถานที่ ชื่อบุคคล และเหตุการณ์ต่างๆในเรื่องเป็นเพียงเรื่องสมมุติ และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกัน และนิยายเรื่องนี้ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของนักเขียนนามปากกา “ปารารินทร์”
นวนิยายเรื่อง “เด็กของโรม” ถูกแต่งขึ้นเมื่อวันที่ 11 มกราคม 2567
Guest
