เขาจ้างฉันไปเลี้ยงหมาชื่อว่า 'ป้าแมงดา'

"คุณอยากนอนกับเดียไหม" เสียงหวานใสดันแผ่นอกของรุสลันขึ้นแล้วผลักเขาลงไปนอนบนเตียง จากนั้นก้าวขาคร่อมลงไปที่กึ่งกลางลำตัว เนื่องจากชุดนอนกางเกงผ้าฝ้ายสีขาวของเขาที่ค่อนข้างมีเนื้อบางเบาทำให้อวัยวะด้านในเกิดการเสียดสีกันได้ง่าย  

แต่เหมือนว่าอาเดียจะชอบกลั่นแกล้งเขาตอนนี้เอวเล็กกำลังหมุนส่ายเป็นวงกลมส่งผลให้แก่นกายใต้กางเกงผงาดขึ้น  

"ตรงนั้นของคุณกำลังงอแง" ริมฝีปากเอ่ยขึ้นขณะปลดกระดุมเสื้อชุดนอนแขนสั้นเม็ดแรก  

"คุณก็มีวิชาพอตัวเลยนี่อาเดีย" เจ้าของฝ่ามือหนาตะ ปปลงบนสะโพกผายแล้วออกแรงกดให้เนินเนื้อของเธอลงน้ำหนักกับสรรพาวุธที่กำลังปูดโปนออกมาจากเป้า 

"แต่เดียไม่ได้ใช้มานานมากแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะสู้ผู้หญิงที่คุณพาขึ้นเตียงได้หรือเปล่า" คนเลี้ยงหมาสาวเอ่ยอย่างซื่อตรงแล้วแหวกสาบเสื้อชุดนอนสีชมพูมันวาวออก