เป็นของนับ

"พอสักทีเถอะนับ เรื่องของเรามันจบไปตั้งนานแล้ว พี่กำลังจะแต่งงาน...กับคนที่พี่รัก"

"ไม่! นับไม่มีวันยอมยกผัวของนับให้ใคร"

"นับหนึ่ง!"

"จิรภัทร!!"

เมื่ออีกฝ่ายแผดเสียงกลับมา จิรภัทรได้แต่ถอนใจยาว ผ่อนลมหายใจและพยายามจะใจเย็นกับคนที่เขาคิดว่าท็อกซิกที่สุดในโลก คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา 'นับหนึ่ง พัชรไพศาล' ลูกเจ้านายของบิดา ที่ครั้งหนึ่งจิรภัทรเคยมอบหัวใจทั้งหมดให้ไปและโดนอีกฝ่ายโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

"นับจะเอายังไง ขอเลิกพี่ก็เลิกให้ ขอให้พี่ออกมาจากชีวิตนับ พี่ก็ออกมาแล้ว นี่จู่ ๆ ก็กลับมาจะมาพังงานแต่งของพี่ นับเป็นบ้าอะไร!"

"พี่อยากเป็นเมียมันมากนักเหรอ ไอ้กระจอกนั่นน่ะ"

"อย่ามาว่าร้ายคนอื่นแบบนั้นนับหนึ่ง แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับพี่ภูมิมันก็เป็นเรื่องของเราสองคน...และคนอื่นก็ไม่เกี่ยว"

"มันมีดีกว่านับตรงไหน!"

"ทุกตรง นับหนึ่ง ดีกว่าเธอทุกตรง"

ใบหน้างามเม้มริมฝีปากแน่นอย่างข่มอารมณ์โกรธที่มันกำลังจะปะทุออกมา หากบิดาไม่ได้อยู่ในห้องจัดเลี้ยงขอบคุณลูกค้าที่ห้องถัดไปแล้วล่ะก็ เขาจะฟาดงวงฟาดงาให้คนทั้งงานได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ลับ ๆ ระหว่างเขาและจิรภัทรที่มีด้วยกันตั้งแต่สมัยมัธยมปลายด้วยซ้ำ

มือบางกระชากคอเสื้อคนสูงกว่าให้เข้ามาใกล้ ๆ จนใบหน้าของจิรภัทรห่างจากใบหน้าของคนตัวเล็กเพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น ดวงตากลมจ้องมองอย่างพิจารณาผู้ชายที่เขาเคยรักยิ่งกว่าชีวิต

จิรภัทรยังคงงดงาม ใบหน้าสวยราวกับรูปสลักที่ตรึงใจทุกคนที่มองเข้ามามันยังคงเหมือนเดิม ทว่าดวงตาสีดำสนิทที่เคยมองนับหนึ่งด้วยความหลงใหลมาบัดนี้มันไม่มีอีกแล้ว

"จิรภัทร พี่จำไว้นะ ว่าพี่เป็นของนับ จิรภัทรเป็นของนับหนึ่งแค่คนเดียว"

"เธอมันบ้านับหนึี่ง"

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ตัวละครมีความสัมพันธ์แบบ toxic relationship , พฤติกรรม มุมมอง ความคิดบางอย่างของตัวละครไม่เหมาะสม ไม่สมควรเอาเยี่ยงอย่าง, การใช้ความรุนแรง บุคคลและสถานที่ที่ปรากฏในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

***โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน