“คุณน้าฮะ เราสองคนไม่ใช่แม่ลูกกันจริงๆเหรอ” เด็กชายวัยหกขวบเงยหน้ามองผู้ที่เคยรักและผูกพันในฐานะแม่ลูก แต่แล้วความจริงก็พรากให้ต้องจากกันด้วยสถานะที่แท้จริง ซึ่งก็คือแม่อุ้มบุญใจร้าย กับ เด็กน้อยผู้น่าสงสาร
“เราไม่ใช่แม่ลูกกัน ไม่ว่าจะถามกี่ครั้งคำตอบก็เหมือนเดิม นายน่ะมันเป็นแค่เด็กที่ฉันทนอุ้มท้องเพื่อแลกกับเงินสิบล้านเท่านั้น” แม้น้ำเสียงที่ตอบจะเย็นชาแต่หัวใจของจันทร์นิลกำลังร้องไห้ เธอเป็นเพียงแม่อุ้มบุญของเด็กคนนี้เท่านั้น ไม่มีสิทธิ์รัก ไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้อีกแล้ว เธอต้องปล่อยเด็กคนนี้ไปแม้อยากจะกอดลูกมากสักแค่ไหนก็ตาม
เกือบครึ่งปีที่แม่ใจร้ายอย่างเธอทิ้งลูกเอาไว้กับพ่อที่แท้จริงของเขา หอบหัวใจที่แทบแตกสลายหนีมาไกลถึงที่นี่ แต่แล้วพ่อของเจ้าเด็กน้อยก็กลับพาเขามายืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างคาดไม่ถึง
“แต่คุณน้าอุ้มท้องผมมาตั้งเก้าเดือนนี่นา…” ใบหน้าน่ารักของเด็กชายระบายยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องราวอันงดงามที่มีแม่คอยดูแล
“แล้วผมก็กินนมจากเต้าของคุณน้าด้วย คุณน้าสอนให้ผมหัดเดิน หัดพูด…สอนให้ผมอาบน้ำ และสอนการบ้านผม แล้วก็…อีกเยอะแยะมากมายไปหมด มันทำให้หัวใจของผมอบอุ่นที่สุดในโลก ถึงในวันนั้นจะยังตามหาพ่อไม่เจอ…” รอยยิ้มของเด็กชายค่อยๆเปลี่ยนเป็นความเศร้า แล้วน้ำตาก็ร่วงหล่นลงมาจากดวงตากลมโต
“เพราะฉะนั้นต้องขอโทษด้วยที่ถึงคุณน้าจะเกลียดผมแล้ว แต่ว่าผมก็จะรักแม่เหมือนเดิมนะฮะ…”
-------------------------------
ด้วยความสงสารพี่สาวที่ต้องสูญเสียสามีไปอย่างไม่มีวันกลับมา ‘จันทร์นิล’ ยอมอุ้มท้องแทนพี่ที่ร่างกายอ่อนแอ หญิงสาวเข้าใจว่าเด็กน้อยผู้กำลังปฏิสนธิในครรภ์ของตัวเองคือไข่ของพี่สาวและสเปอร์มของพี่เขยที่ตายไปแล้วเมื่อสองปีก่อน
จนเมื่อเด็กน้อยใกล้คลอด ‘จันทร์นิล’ เลยเพิ่งรู้ตัวว่าถูกพี่สาวหลอก เด็กในท้องไม่ใช่ลูกของพี่เขยแต่อย่างใด จันทร์สกาว ใช้ความเป็นนางพยาบาลในโรงพยาบาลขโมยสเปอร์มของมหาเศรษฐีหนุ่มรูปงามมาเข้าสู่กระบวนการทางการแพทย์ เพื่อจะได้นำตัวเด็กไปเรียกร้องเอาเงินไปจ่ายหนี้พนันออนไลน์
พิภู มหาเศราฐีหนุ่มรูปงามผู้เย่อหยิ่งและโลกส่วนตัวสูง ต้องแทบช็อกเมื่อได้รู้ว่า อยู่ๆ ตัวเองก็มีลูก แถมแม่อุ้มบุญก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแม่บ้านหน้าสวยที่ตัวเองจ้างให้มาเฝ้าบ้านริมทะเลนั่นเอง
แผนการรวบหัวรวบหางแม่อุ้มบุญมาอยู่ในความปกครองจึงเริ่มต้นขึ้น รอจนเจ้าหนูน้อยคุนเคยกับเขาแล้วค่อย ผลักไสเจ้าหล่อนออกไปไกลที่สุดจากชีวิต
บันดาลใจ