บทนำ
สายลมเอื้อยพัดโชยโลมลู่ยอดหญ้า แสงสีทองอ่อนสาดส่องผ่านม่านสีขาวโปร่ง กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นชวนลิ้มลองระเหยไอออกมาจากแก้วใบเล็ก มือเรียวเล็กที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเล็กน้อย
“อื้มมมม รสมันนุ่ม” เธอหลับตาพริ้มพร้อมกับเอ่ยออกมา และพูดต่อ “เรื่องที่ให้ทำไปถึงไหนแล้ว ไอ้เบิ้ม”
เธอวางแก้วกาแฟลงบนจานรองแล้วเอนกายพิงพนักเก้าอี้พลางถามลูกน้อยคนสนิท
“เมื่อกี๊ไอ้จินมันโทรมารายงานว่า อีกสิบนาทีจะมาถึงครับเฮีย”
“อืม ทำงานเร็วดี บอกเตี่ยว่าฉันจะไปถึงอีกครึ่งชั่วโมง”
“ครับเฮีย”
เบิ้มตอบรับคำสั่งของเจ้านายจบก็จัดการต่อสายถึงลูกน้องของ ‘เตี่ย’ ที่เคารพรักของเจ้านาย
ราวๆ เกือบสิบนาทีเสียงเบรกรถอย่างกระทันหันดังขึ้นหน้าบ้านหลังงามที่เป็นยิ่งกว่าบ้าน
เอี๊ยด!!
ชายชุดดำใส่สูทผูกไทสองคนกึ่งลากกึ่งจูงผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน เขาถูกปิดปากด้วยผ้าสีขาวมัดปมไว้ที่ท้ายทอย แขนทั้งสองข้างถูกจับไพล่หลัง เขายกขาเตะกลางอากาศประกาศการคัดค้าน แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ทำได้เพียงดิ้นทุลักทุเลจนถึงจุดหมายปลายทาง
“สำเนาถูกต้องมั้ยครับเฮีย”
เบิ้มกดไหล่ชายเคราะห์ร้ายให้นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าผู้เป็นนายพร้อมกับถามเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง
“ชัดเจน!! ใช่เลย เอาไปเปลี่ยนชุด ฉันจะรออยู่ในรถ อีกห้านาทีพาเขาไปที่รถ ไปได้”
จบการบัญชาลูกน้อง ‘มาเรีย’ ก็เดินออกจากบ้านหลังโตเข้าไปนั่งรอที่รถหรูหลายล้านบาท และเพียงครู่ ชายในชุดผ้ากันเปื้อนก็เปลี่ยนเป็นชุดสูทสุดหรูหราอลังการ
------------------------------------
บ้านอาเตี่ย อดีตมาเฟีย ปัจจุบันขายถั่ว
คฤหาสน์หรูสิบชั้นจะว่าคล้ายคอนโดก็ไม่ปาน ทางเข้าจากหน้าประตูบ้านห่างกับตัวบ้านมากพอสมควร บริเวณรอบบ้านกว้างขวางจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีรถกอล์ฟในการเดินทางจากหน้าบ้านเพื่อไปหลังบ้าน และลูกน้องกว่าร้อยชีวิตที่คุ้มกันหนาแน่นอยู่ทุกซอกทุกมุม ไม่เว้นแม้แต่ทางเข้าห้องน้ำ
“นายครับ คุณหนูมาแล้วครับ”
ลูกน้องคนสนิทของ ‘เตี่ย’ วิ่งมารายงาน
“ให้เข้ามาเร็วๆ เลย อั๊วรอนานแล้ว”
ยังไม่ทันที่ลูกน้องจะได้ออกไปเชื้อเชิญลูกสาวแสนรักเพียงหนึ่งเดียวของเจ้านาย เธอก็เดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มที่เคยอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนเปรอะคราบครีมเค้ก
“ไงเตี่ย”
“ไหนผัวลื้อ”
เสียงห้วนๆ เอ่ยถามอย่างไม่มีพิธีรีตรอง
“โธ่เตี่ย รีบไปมั้ย”
ถึงเธอจะบอกว่ารีบเกินไป แต่กลับกระชากชายหนุ่มที่มีสีหน้าโกรธและหงุดหงิดออกมาจากด้านหลังของเธอ
“หืมมมม ไอ้จืดเนี่ยนะ”
“ใช่ คนนี้แหละเตี่ย ผัวในอนาคตของหนู”
“ลื้อแน่ใจนะอาหมวย”
“แน่ใจ ทำไมอะเตี่ย ออกจะ” มาเรียใช้สายตาเพ่งพิจารณาว่าที่เจ้าบ่าวของเธออีกครั้งตั้งแต่เท้าจรดใบหน้าก่อนจะเอ่ย “หล่อเหลา เข้มนิดๆ ดูแววตาอ่อนโยนนั่น กับร่างกายเพียวบางนิดหน่อยพอจะเซ็กซี่ ใบหน้าก็งาม อืม แบบนี้แหละเหมาะที่สุดแล้วเตี่ย”
“เฮอะ! แบบนี้เหรอที่ลื้อเลือกมาทำพันธุ์ มันจะไปมีน้ำยาอะไรอาหมวย”
จากที่เงียบมานาน วาเลนไทน์ก็ขอเอ่ยอะไรบ้าง
“เอ่อ ขอโทษนะครับ เรื่องมีน้ำยาไม่มีน้ำยานี่ผมไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร แต่ขอเรียนให้คุณเตี่ยทราบนะครับว่าลูกสาวผมแปดขวบแล้ว”
“อื้อหือ ออกตัวแรง นี่ผัวอาหมวย ลื้อฟังอั๊วให้ดีๆ นะ”
“เดี๋ยวครับ ผมไม่ใช่ผัว เออ” เขาชี้ไปที่มาเรีย “ผู้ชาย เอ้ย ผู้หญิงคนเนี่ย”
เขายังสับสนเรื่องเพศของเธอระหว่าง หญิง หรือ ชาย เพราะร่างกายที่แน่นหนักแต่ยังคงเพรียวบางเหมือนหญิงสาว กับหน้าตาที่งามงดแต่ปราศจากเครื่องหน้า กางเกงขายาวกับเสื้อสูทสีดำ ผมงามขลับดำสนิทที่ถูกรวบไว้ด้านหลัง และการพูดจาที่ไม่มีความสุภาพกับเขาเลยสักครั้ง
“ผมไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังทำอะไรกันอยู่นะแต่ อื้อ”
มาเรียใช้มือปิดปากเข้าไว้แน่น
“ไม่มีอะไรหรอกเตี่ย ผัวหนูยังไม่ชิน” มาเรียกระดิกนิ้วเรียกลูกน้องแล้วพูด “เอารูปนั้นย้ำสถานะให้ผัวฉันดูหน่อยสิ”
เพียงรูปภาพเดียวก็ทำให้เขาอ่อนลงทันที
“ครับ ผมเป็น…”
“ผัว”
มาเรียย้ำอีกครั้ง
“ครับ นั่นแหละ”
“จะยังไงก็ช่าง ไอ้ตี๋ ฟังอั๊ว”
“เดี๋ยวเตี่ย ก่อนจะพูดอะไรออกมา หนูขอพูดอะไรหน่อย เตี่ยให้หนูหาผัวมา หนูก็หามาแล้ว อยากให้มีทายาทสืบสกุลหนูก็มีให้ แปดขวบแล้วด้วย ถ้าเตี่ยผิดสัญญา รู้นะว่าข้อตกลงเราเป็นโมฆะ”
“เออ! รู้น่า แต่ อาหมวย ลื้อลืมอะไรไปรึเปล่า ทายาทสืบสกุลต้องไม่ใช่สายเลือดของคนอื่น ต้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของลื้อกับผู้ชายที่มีน้ำยา ภายในห้าเดือนนี้ ถ้าไอ้ตี๋ผัวลื้อไม่มีน้ำยาทำให้ลื้อท้องได้ ลื้อต้องแต่งงานกับคนที่อั๊วหามาให้”
“อะไรนะ!! / อะไรนะ!!”
ทั้งคู่เอ่ยออกมาด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง
“เตี่ย นั่นมันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงที่เราคุยกัน”
“เหรอออ แต่อั๊วพูดแล้วไม่คืนคำ ภายในห้าเดือน ถ้าไอ้ตี๋ทำลื้อท้องไม่ได้ ทุกอย่างถือเป็นโมฆะ”
“เฮียครับ งานนี้คงต้องปล้ำแล้วล่ะครับเฮีย”
“หุบปากไปเลยไอ้เบิ้ม!!”
หาผัวมาปล้ำ!! ชีวิตกูเหรอวะเนี่ย มาเรียคิด
เรื่องบ้าอะไรวะ เรากำลังจะโดนยัยผู้หญิงผิดเพศ จับมาปล้ำทำลูก!! บ้าไปแล้ว วาเลนไทน์คิด
ขอโทษครับ เมียผมเป็นมาเฟีย
*************************
พ่อหนุ่มเบเกอร์รี่ กับ เจ้าแม่มาเฟีย
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ สวาทรักคุณเลขานะคะ เป็นเรื่องราวของพระรองค่ะ
ฝากโหน่ยยยยยนะคะ ดี ไม่ดี ยังไงก็ติชมได้เน้อ จะนำไปแก้ไข ปรับปรุงค่ะ ถึงจะต้องปรับปรุงอีกเยอะก็เถอะ แต่ไรท์จะพยายามค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
กดโหวต กดถูกใจ เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเน้อ
Guest
