พันธะชั่ัวคราว

“มานี่สิ” เขาสั่ง ศรีตรังอยากทำตาม ทว่าขาทั้งสองข้างสั่น ก้นเหมือนถูกยึดด้วยกาวชั้นดี ขยับลุกไม่ได้ พงษ์พิษณุขัดใจเมื่อเห็นศรีตรังยังนั่งอยู่ที่เดิม ราวกับว่าเธอไม่ได้ยินคำสั่งเขา “เธอเอาหูมาหรือเปล่า แล้วเอาขามาด้วยไหม ฉันสั่งว่าให้มานี่ทำไมไม่ลุกมา” 

คราวนี้ร่างศรีตรังเด้งราวกับติดสปริง เธอเดินมาหยุดยืนข้างเขา กล้าๆ กลัวๆ ที่จะมองหน้าเขา 

“ถอดเสื้อผ้าออก” 

“คะ” ศรีตรังทำเสียงตกใจ ตัวเริ่มสั่น มือทั้งสองข้างชื้นเหงื่อในจิตใจมีทั้งความกลัวและประหม่า 

“ฉันไม่ชอบสั่งอะไรซ้ำสองนะ ครั้งหน้าอย่าให้มี” เสียงเขาเข้มห้วน “ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ฉันจะได้ดูสินค้าว่าดีสมกับเงินที่ฉันต้องจ่ายให้แม่เธอหรือเปล่า” 

ใช่...แม่ของเธอต้องการเงิน และเธอต้องทำตาม 

ซัน 

ศรีตรัง (ชบา)