เป็นชายาที่ท่านอ๋องไม่เคยเหลียวแลยังไม่เท่าไหร่ ไม่รักมันก็เจ็บพอแล้ว แต่ไม่ร่วมหอนี่เจ็บกว่า
"ข้าน่ารังเกียจตรงที่ใด" ฉันยืนเปลือยกายจ้องมองท่านอ๋องผู้เป็นสวามี
"น่ารังเกียจตรงที่เจ้าเปลือยกายหมายปลุกปล้ำข้า" ท่านอ๋องถอยไปจนชิดริมเตียง เขาเพิ่งอาบน้ำออกมาจากห้องอาบน้ำ บนร่างพันผ้าพันกายอย่างหมิ่นเหม่
"กายของข้างดงามกว่าอี้จีตัวท็อปในเมืองหลวง ข้านี่แหละชายาผู้ร่านสวาท มาทำรักให้ข้าประเดี๋ยวนี้"
ท่านอ๋องกำลังยืนใบ้แดกกับคำว่าอี้จีตัวท็อป กำลังแปลความหมายคำว่าตัวท็อปอย่างตั้งใจ
เอาวะเป็นไงเป็นกัน
ฉันไม่ปล่อยให้อ๋องได้คิด ในเมื่อรังเกียจพระชายาหนักหนา ฉันก็วิ่งเข้าไปกระชากผ้าพันกลางกายเสียเลย ฉันคุกเข่าลง คว้าสองมือไปบนสะโพกสอบก่อนบีบขยำ ปากบางพุ่งเข้าหาเจ้ามังกรที่กำลังนอนเป็นหนอนชาเขียว
บ๊วบๆๆๆ แผล่บ ๆๆ เสียงตวัดลิ้นเรียวรอบลำเอ็นของสวามีอย่างเมามันส์
"หยุดเดี๋ยวนี้สตรีไร้ยางอาย อูววว เสียวยิ่ง" ปากบอกให้หยุดแต่มือกลับขยุ้มเส้นผมนุ่มโขกศีรษะทุยสวยได้รูปเข้าออกกลางร่างตน
ฉันไม่หยุดกลับบ๊วบจนท่านอ๋องเสียวแทบล้มทั้งยืน
ฉันนี่แหละเจ้าแม่คุมบาร์โฮสต์ สอนสวาทผู้ชายมาไม่ต่ำกว่าร้อยคน
มามะ แม่จะสอนให้อ๋องเป็นงาน
Guest
