หัวใจของจิรัชยาเริ่มจะหวั่นไหว ณดลไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่บอกชอบเธอ แต่เขาเป็นคนเดียวที่ทำเธอใจสั่น
แล้วคำพูดที่เพื่อนเปรียบเทียบให้ฟังก็ลอยเข้ามาในหัว เธอเหมือนคนที่กำลังจะเดินทาง ยืนอยู่ชานชาลาแล้ว แต่ไม่เจอรถไฟที่จะพาไปยังจุดหมาย ขบวนโน้นก็ไม่ใช่ ขบวนนี้ก็ไปอีกทาง
‘ระหว่างรอโดยที่ไม่รู้ว่าจะมีขบวนนั้นไหมกับเลือกขึ้นขบวนที่มีแนวโน้มว่าจะส่งเราให้ไปต่อได้ เราอยากให้จ๋าเลือกอย่างหลัง’ ประโยคนี้ของโปรยปรายลอยเข้ามาให้คิด
‘ทำไมแกต้องวิ่งหนีคุณดลขนาดนี้ ขาว ๆ ตี๋ ๆ สเปกแกไม่ใช่เหรอ’ คำพูดของโกโก้ก็ดังแทรกขึ้นในหัว
นั่นสิ ทำไมเธอต้องหนี
พอหลุดจากห้วงคิดก็เงยขึ้นสบตาคนตรงหน้า “คุณแน่ใจเหรอว่าอยากคบกับฉัน ฉันเป็นคนจริงจังกับความรักมากนะ แต่ถึงฉันจะจริงจัง ฉันก็ไม่สนว่าก่อนหน้านี้คุณจะผ่านใครมา แต่ถ้าคบกับฉันอยู่ห้ามมีคนอื่น ฉันเกลียดผู้ชายนอกกายนอกใจที่สุด”
ณดลยิ้มละไม เธออุตส่าห์เปิดทางให้ขนาดนี้ มีหรือเขาจะไม่รีบคว้า
“ผมแน่ใจ ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ให้ค่ากับความเชื่อใจ พิสูจน์กันได้นะ มาลองรักกันดู ถ้าระหว่างที่คบกันผมแอบมีคนอื่น ในโชว์รูมผมมีรถคันละไม่ต่ำกว่าสิบล้าน คุณอยากได้คันไหนเลือกเอาไปเลย ผมยินดียกให้ ถือว่าชดใช้ที่ทำให้คุณผิดหวัง”