ครูสอนนักฆ่าสุดเซ็กซี่

1

ภายใต้ท้องฟ้ายามเย็นที่แสนสดใส ใกล้พลบค่ำ นกน้อยก็กำลังบินกลับรังของมัน เช่นเดียวกับสาวน้อยในชุดลำรองธรรมดา ในมือเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำอาหารสารพัดชนิด เรือนผมสีส้มแดงสะท้อนอาทิตย์เปลือกตากลมโตสีน้ำตาลอ่อน ขาเรียวยาวก้าวอย่างฉับไว

เมื่อเห็นว่าจะค่ำแล้ว จึงรีบเดินกลับคฤหาสน์ เมื่อถึงคฤหาสน์ที่เปรียบเสมือนนรกของเธอก็ถูกแม่เลี้ยงตบหน้าอันขาวเนียนของเธอ และมีน้องซึ่งมีถานะเป็นน้องต่างมารดายืนรอต้อนรับอยู่หน้าบ้าน

เผียะ!!!

“แกไปไหนมา  รู้ไหมว่าน้องเขารอกินข้าวเย็นอยู่นะ”

ใบหน้าอันขาวเนียนหันตามแรงตบที่ได้รับ สายตาที่เกลียดชังของสองแม่หนูทำให้ฉันไม่อยากอยู่ที่นี้อีกต่อไปแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหนก็เลยต้องจำใจอยู่

ฉันชื่อ“ปังปอนด์”เป็นอดีตลูกสาวนายกกระทรวงการคลัง พอแม่ของฉันเสียได้ห้าเดือนพ่อก็สารภาพว่าพ่อแต่งงานใหม่ตั้งแต่วันนั้นความทุกข์ที่ฉันได้รับมาจนถึงวันนี้

ชีวิตของฉันฟังดูเหมือนกับซิ่นเดอเรลล่า ที่ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายและน้องสาวต่างแม่ขี้อิจฉา  แต่ความจริงแล้วชีวิตของฉันมันน่าสมเพชยิ่งกว่าซิ่นเดอเรลล่า

สามปีหลังพ่อแต่งงานพ่อก็เสียไปด้วยโรคประจำตัวนับตั้งแต่นั้นมาเข้าปีที่สี่ แม่เลี้ยงก็เผยธาตุแท้ออกมา สั่งให้ฉันไปนอนห้องคนใช้ ให้ทำงานบ้านทุกอย่าง เพื่อไม่ให้ถูกเฉดหัวออกจากบ้าน

มีวันหนึ่งน้องสาวบ่นว่าอยากกินเค้กตอนค่ำ  ทำให้ฉันต้องวางฟองน้ำแล้วรีบไปซื้อเค้ก ถ้าฉันไม่ไปซื้อล่ะก็ ฉันอาจจะไม่ได้กินข้าวเย็นก็ได้

เดินไปตามทางที่มืดมิดไม่มีแสงตามทาง  สองเท้ารีบเดินอย่างรวดเร็ว เดินไปเรื่อยๆ มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินตามหลัง  ฉันก็เลยเดินเร็วขึ้น พวกเขาก็เดินตามจนทัน พวกเขาจึงบอกว่า

“น้องสาวจะไปไหนจ้ะ ให้พี่ไปส่งไหมจ้ะ”

“ไม่ หลีกไป”

“จะไปไหนจ้ะ”

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า”ฉันรีบสะบัดตัวออกจากพวกเขา แต่พวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉัน

พรึบ!!!

ฉันกรี้ดไม่เป็นภาษาเมื่อวิ่งไปชนกับคนๆหนึ่ง ฉันมองนัยน์ตาสีฟ้าครามกำลังมองมาที่ฉัน  มือหนาของเขาส่งมาพร้อมที่จะฉุดฉันให้ลุกขึ้น

“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า...นางฟ้า”

“ถ้าช่วยได้จริง...ช่วยพาฉันขึ้นจากนรกได้ไหมล่ะ”

“ช่วยได้อยู่แล้ว...ยินดีต้อนรับสู่ Red Angel”

หลังจากนั้นชีวิตของฉันก็ถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิตที่ฉันเองก็ไม่เคยฝันถึงมาก่อนเหมือนกัน

พรึบ!!!

ผ้าห่มสีแดงถูกกระชากออกร่นลงไปกองที่พื้น เจ้าของเตียงลุกขึ้นมากะทันหันด้วยความตกใจ เอามือยกขึ้นมาจับที่หัวใจดวงน้อยๆ เต้นถี่ร่วนเพราะตกใจ

“ฝันถึงวันนั้นอีกแล้วหรือ ปังปอนด์” เสียงหวานของร่างบางนั่งเช็ดผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความเคยชิน

“พอดีฝันร้ายนิดหน่อยนะ ว่าแต่แกเถอะลูซี่...ไปไหนมา”

“ฉันเพิ่งทำภารกิจสำเร็จ  เห็นบอสบอกว่าอยากพบแก”

“งั้นเหรอถึงคราวที่ฉันออกไปทำภารกิจแล้วสินะแล้วเจอกันเพื่อน”

ฉันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินไปที่ห้องน้ำทันที

เดี๋ยวเนยมาแต่งต่อนะ บายยยยยยแล้วเจอกัน