อริย์ธัชบอกกับว่าที่เจ้าสาวซึ่งคบกันมานานถึงเจ็ดปีว่าเขาหมดรัก เวลาห่างไม่ได้รู้สึกคิดถึง ไม่โหยหา ไม่ได้หัวใจเต้นแรงเพราะเธออีกแล้ว
ตัวอย่างเนื้อหาในเรื่อง..
"กาศถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหมคะ"
ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล อริย์ธัชก็เอาแต่นิ่งเงียบมาตลอดทางจนเธอรู้สึกอึดอัด ภาลฎาไม่เห็นมุมใจร้อนวู่วามของอดีตคนรักมานานมากแล้ว
"อืม"
"ถ้ากาศท้องจริง ๆ พี่ช้างจะทำยังไงคะ" เธอกลั้นใจรอฟังคำตอบ
"ก็รับผิดชอบลูกช่วยเธอเลี้ยงดูเขาให้เติบโตโดยที่เขาไม่รู้สึกขาดความรัก" คนทำหน้าที่ขับรถนิ่งไปราวนาทีก่อนจะตอบ
"ค่ะ" ภาลฎากลั้นน้ำตา พยักหน้าช้า ๆ พิเคราะห์คำตอบเขาอย่างถี่ถ้วน แปลแบบไม่อ้อมค้อมก็คือเขารับผิดชอบแค่ลูกนั่นเอง
"ดูเธอดีใจนะที่ไม่ได้ท้อง" น้ำเสียงเขาหาเรื่องเจือประชด
"ค่ะ ดีใจที่ลูกไม่เกิดมาท่ามกลางความสัมพันธ์น่าอึดอัดของพ่อแม่ ลองคิดดูว่าถ้าวันหนึ่งไม่พี่หรือกาศก็ต้องแต่งงานมีครอบครัวใหม่กาศไม่อยากเป็นแม่ในแบบที่กาศไม่อยากเป็น ถ้ามีครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาให้ลูกไม่ได้ ก็ไม่มีดีกว่าค่ะ" หญิงสาวกล่าวอย่างเข้มแข็งทั้งที่หัวใจกำลังเจ็บเกินเจ็บ
เกิดเป็นความเงียบงันภายในห้องโดยสาร ต่างฝ่ายต่างกลืนรสชาติขมปร่าลงคออย่างเงียบเชียบ อริย์ธัชลอบมองใบหน้าเล็ก ๆ ของผู้หญิงที่เขาเคยรักเธอมากที่สุด เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นชา รับรู้ว่ามีบางอย่างได้เปลี่ยนไป หญิงสาวไม่ใช่ภาลฎาคนเดิมที่เขาเคยรู้จัก และคงไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว