นีราภาอยากจะเอาขวดไวน์ตีหัว เพย์ตัน ไวแอต เสียให้รู้แล้วรู้รอด
เธออุตส่าห์เป็นพลเมืองดีช่วยไม่ให้เขาถูกวางยา แต่เขาดันหาว่าเธอสร้างสถานการณ์เพื่อ ‘ให้ท่า’
แถมยังมั่นหน้ายื่นข้อเสนอเพื่อลากเธอ ‘ขึ้นเตียง’ อีก !
“นี่คุณยังคิดว่าฉันกุเรื่องทั้งหมดขึ้นมาเพราะหวังจะใกล้ชิดกับคุณอยู่?”
“ซึ่งผมบอกได้เลยว่ามันทำให้ผมประทับใจมาก การแสดงของคุณสมบทบาทที่สุด
แต่มันไม่จำเป็นเลยนีร่า...มันหมดยุคที่สาวๆ ต้องเขินอายและคอยปิดบังความรู้สึกของตัวเองแล้วนะ”
“รู้ไหมคะว่าตอนนี้ฉันอยากได้อะไรมากที่สุด?”
“ตัวผม? นั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องได้อยู่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องร้องขอหรอกคนสวย”
“ขอโทษเถอะนะคะ ฉันยอมรับแหละว่าคุณหล่อมาก...
แต่บอกตามตรงว่าต่อให้คุณเป็นแชนนิง เททัมมานอนแก้ผ้าตรงนี้พร้อมเงินร้อยล้านยูเอสดอลลาร์ ฉันยังไม่สนใจเลยย่ะ!”
โทโมฮิสะเคยเป็นตะวันดวงเดียวในใจของโมลีดามาตลอด 4 ปี จนเธอรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงแค่ ‘ตัวแทน’ ของรุ่นพี่สาวคนสนิทเท่านั้นจึงตัดใจปล่อยมือจากเขา น่าแปลกที่พอเธอหนี เขากลับเป็นฝ่ายตามตื๊อ แต่คนอย่างเธอนั้นเจ็บแล้วจำ สี่ปีมันนานเกินไปสำหรับหัวใจช้ำๆ นับจากนี้ไปเธอจะไม่มีวันหันกลับไปหาเขาอีก!
ใครจะไปคาดคิดว่าคุณชายผู้เพียบพร้อมอย่างโทโมฮิสะจะถูกทิ้ง! โมลีดาเป็นคนมาหลงรักเขาก่อนแท้ๆ แต่พอผ่านค่ำคืนอันแสนหวานด้วยกัน เธอกลับ ‘เท’ เขาอย่างไม่ไยดี! ผู้หญิงอะไร ‘กิน’ แล้ว ‘หนี’ ถ้าเขายอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ก็ไม่ใช่คุณชายรองแห่งนิโยมิยะกรุ๊ปแล้ว!
“คุณเรียกเขาว่าพี่นล แต่เรียกผมว่ามิสเตอร์นิโนมิยะ?”
“ฉันจะเรียกเขาว่าอะไรก็ไม่เกี่ยวกับคุณ!
ออกไปเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่นลตามมาเห็นคุณเข้า ว่าที่คู่หมั้นฉันจะไม่พอใจ”
“งั้นเรามาหาอะไรให้เขาได้ตื่นเต้นหน่อยดีไหมโมลีดา? ตื่นเต้นมากๆ...
อย่างเช่น...การแสดงให้เขาเห็นว่าเรา...เข้ากันได้ดีแค่ไหน...”
Guest
