"เขาไม่เคยยิ้มเลย"
นี่ไม่รู้จะเรียกว่าเพ้อเจ้อได้หรือเปล่า? และฉันไม่รู้ตัวเองเป็นบ้าอะไรถึงได้เอาแต่รอคอย "เขาคนนั้น" คนที่สามารถนับการพบเจอได้ไม่กี่ครั้ง ในรอบหนึ่งเดือน โดยการเดินสวนกันตรงบันได
ใช่..ฉันตกหลุมรักเขา
ท่าทางเคร่งขรึม สีหน้าบึ้งตึงราวกับเบื่อหน่ายโลกใบนี้เสียเต็มประดาทำให้ฉันหลงหัวปักหัวปำ
ริมฝีปากบรรจบเม้มกันเป็นเส้นตรงนั้นคือเสน่ห์ ดุจคาถามหานิยมฟ้าสั่ง!
...สั่งให้ฉันแสร้งเบือนหน้าหันไปทางอื่นทุกครั้งที่เขาเดินใกล้เข้ามา
โอ้ย!
"พระเจ้าคะ ได้โปรดดดด ให้เขาคนนี้เป็นสามีหนูเถอะ!"
14.10.66 เกศิณี@สกั้ง