"เราห่างกันสักพักดีไหมเบลล์
“พี่ว่าไงนะ”
“พี่บอกว่า ช่วงนี้เราห่างกันสักพักดีไหม”
“หมายความว่าไงวะพี่”
“ก็หมายความอย่างที่พี่พูดไง เบลล์ก็น่าจะเข้าใจว่าพี่…”
“พี่จะขอเลิกกับผมเหรอ” ผมสวนขึ้นตอนที่พี่ปั๊ปยังพูดไม่จบดีด้วยซ้ำ
“เปล่า พี่หมายถึงห่างกันสักพัก แค่ห่างกันเฉยๆ ไม่ได้จะเลิกกับเบลล์”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนวะเนี่ย ห่างกันก็คือเลิกกันไง จะพูดให้สวยหรูดูดีไปทำไม”
“อย่าเพิ่งโมโหพี่ได้ไหมเบลล์”
พี่ปั๊ปสีหน้าเครียดรีบห้ามปรามผม คนโดนบอกเลิกจะให้กูนั่งยิ้มร่าเหมือนคนบ้าหรือยังไงไอ้สันขวาน!
........................................
สวัสดีค่ะทุกคน
เรื่องนี้เป็นแนวเกิดใหม่นะคะ ซึ่งเป็นแนวที่ไรท์ยังไม่เคยเขียนมาก่อน เรื่องนี้มาในธีมแบบโรแมนติก-คอมเมดี้ สอดแทรกแฟนตาซีเล็กๆและมีความย้อนสมัยแบบนิทานพื้นบ้าน ดราม่าเล็กน้อย อยากให้อ่านคลายเครียดกันค่ะ
*นิทานพื้นบ้าน (folktale) เป็นนิทานประเภทหนึ่ง เป็นเรื่องราวที่เล่าสืบต่อกันมาแบบปากต่อปาก เกิดขึ้นในสมัยโบราณซึ่งแต่ก่อนอาจไม่มีบันทึกเป็นหลักฐานเอาไว้ แต่ภายหลังก็มีการนำนิทานพื้นบ้านมีตีพิมพ์เป็นรูปเล่มให้ได้อ่านกันหรือพัฒนาไปเป็นละครพื้นบ้านด้วยเช่นกันค่ะ
เนื้อหาในเรื่องนี้จะเป็นนิทานพื้นบ้านเรื่อง 'เรือนกอบัว' เป็นจักรวาลที่ไรท์สร้างขึ้นเองนะคะ ชื่อตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ต่างๆ ถูกสมมติขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
คำเตือนก่อนอ่าน : เนื้อหาอาจมีคำหยาบคายบ้างเพื่ออรรถรสในการอ่าน อาจจะมีฉากรุนแรงหรือฉากที่ไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณมากค่ะ
พราวแสงเดือน
Guest
