นทีราชัน

“ไม่กินข้าวเช้าสักหน่อยเหรอครับ ผมทำต้มจืดไว้เยอะเลย” 

“ไม่ล่ะ ผมยังไม่หิว” 

นทียืนมองสามีเร่งรีบออกจากบ้านด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนเบนสายตาไปมองตัวเลขบนผนังที่แสดงเวลา 6.30 น. 

ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ ช่วงเวลา 6.30 น. สามีของเขายังไม่ตื่นเลยด้วยซ้ำ  

แต่ระยะหลังคือ ไม่เกิน 6 โมงก็ตื่นขึ้นมาแล้ว และจะรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อให้ทันออกจากบ้านในเวลา 6.30 น. 

นทีถอนหายใจ มองต้มจืดตำลึงในหม้อ “...กินเองก็ได้” เขาไม่ทิ้งอาหารที่บรรจงทำขึ้นมาเองกับมือหรอก  

เสียดายของ... 

ส่วนสามี ในเมื่อรีบร้อนออกไป ก็ให้ไปหากินเองละกัน และนทีเชื่อว่า คนอย่างสามีของเขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหิวแน่นอน... 

จากผู้เขียน 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้น ทุกข้อมูล เหตุการณ์ สถานที่ ตัวละคร หรือแม้แต่ข้อกฎหมาย ไม่มีอยู่จริงในโลกปัจจุบัน  

โปรดใช้วิจารณญาณ 

ขอบคุณค่ะ 

ปล. เชิญด่าทอ หรือสาปแช่งตัวละครได้ตามอัธยาศัย ไม่ต้องเกรงใจค่ะ