คุณหมอซ่อนรัก

/คุณหมอซ่อนรัก/ 

“เกลียดกันมากจนไม่อยากบอกเลย?” คเณศเริ่มต้นบทสนทนาที่ไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่นัก ดาวศุกร์ยิ้มเหยียดแล้วเช็ดน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองข้าง 

“รู้แล้วยังจะถามทำไมอีก” 

“หึ ดี” แทนที่จะได้เห็นใบหน้าโกรธของเขากลับกลายเป็นรอยยิ้มที่ดาวศุกร์นึกหวาด เธอตาโตยามที่ร่างสูงเดินเข้ามาหาเรื่อยๆ และเธอก็เผลอเดินถอยหนีจนกระทั่งแผ่นหลังไปติดอยู่กับมุมห้อง แขนหนาทั้งสองกักกันไม่ให้เธอหนีเขาไปได้ ใบหน้าคมโน้มลงอยู่ระดับเดียวกัน มือข้างหนึ่งของเขาจับปอยผมของเธอขึ้นไปสูดดม ดวงตาเย็นชายามจ้องมองเธอ “ยิ่งเธอเกลียดฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็จะผูกมัดเธอไว้กับฉันมากเท่านั้น” 

“คิดจะทำอะไร!” คเณศผละห่างร่างเล็ก มองด้วยสายตาว่างเปล่าจนดาวศุกร์ใจหาย เธอไม่ชอบสีหน้าแบบนี้ของคเณศเลย มันทำให้เธอนึกถึงในอดีต เขาเคยมองผู้ชายที่เคยมาจีบเธอด้วยสายตาแบบนี้แล้ววันรุ่งขึ้นเธอก็ได้ข่าวว่าผู้ชายคนนั้นนอนอยู่ในโรงพยาบาลด้วยสภาพปางตาย ไม่มีใครกล้าเอาผิดเพราะกลัวอิทธิพลของท่านเจ้าสัวคณพศ 

“แล้วอะไรที่เขาไว้ใช้ผูกมัดชายหญิงไว้ด้วยกันล่ะ” คเณศยิ้มเย็น มองดาวตาหวานค่อยๆ เบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก 

“ไม่! ไม่มีทาง!!” 

“ฉันไม่ได้ถามความสมัครใจหรือความคิดเห็นจากเธอ เตรียมตัวไว้ดาวศุกร์ หลังจากเสร็จเรื่องเปิดโรงพยาบาลเราสองคนจะแต่งงานกันทันทีพร้อมจดทะเบียนสมรส นี่เป็นบทลงโทษของเธอที่ปกปิดเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน” 

เพียะ! ใบหน้าคมหันไปตามแรงตบ คเณศชาที่แก้มสากไม่น้อย เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มที่เริ่มขึ้นเป็นรอยนิ้ว หันมาหาหญิงสาวด้วยดวงตาดุดันพร้อมกับจับมือเล็กแล้วกระชากเข้าหา ไม่สนในน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนนั่น 

“ดาวศุกร์!!” 

“อย่าหวังว่าจะบังคับฉันได้!” 

*//*/*/*/*/* 

เรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องชายคนเล็กแห่งบ้านเทพคชบดินทร์แล้วนะคะ 

ฝากหมอฟันนามว่าหมอคีย์ไว้ด้วยน้าาาาา เรื่องสั้นเหมือนเดิม 

หากมีข้อเสนอแนะยังไงก็เม้นท์ๆ ได้เลยนะคะ น้อมรับคำติชม และจะนำไปพัฒนาในเรื่องต่อๆ ไปค่ะ 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนกันมาเสมอ 

รักคุณอ่านมากนะรู้ป่าว 

อ้วนพี/หมึกสีนิล