รุ่นพี่หวงรัก

วันเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายเดือน

เธอยังคอยสอดส่องมองหารุ่นพี่คนนั้นว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน แค่ได้เห็นเขาไกลๆก็เป็นสุขใจแล้ว

วันหนึ่งระหว่างที่เธอกำลังเดินเข้าคอนโด สายตาคู่งามที่พยายามสอดส่องมองหาเขาอยู่ตลอดก็ได้เจอกับรุ่นพี่ที่เธอเฝ้าห่วงหา

เขากำลังคุยกันกับแฟนสาวคนสวย ด้วยหน้าตาที่เคร่งเครียด

"เขม เราเลิกกันเถอะ"

" ไม่นะฟ้า ฉันทำอะไรผิด"

" เขมไม่ผิด ฟ้าผิดเองฟ้าขอโทษ"

แล้วแฟนสาวของรุ่นพี่ก็เดินสวนกับเธอจากไป ทิ้งไว้เพียงรุ่นพี่ที่ยืนหน้าเศร้ามองตามหญิงสาวแสนสวยด้วยสายตาละห้อย

ความเจ็บปวดที่ได้รับจากการบอกเลิกคงทุกข์ทรมานจนทำคนตัวโตยืนแทบไม่ไหว ปล่อยตัวนั่งลงบนเก้าอี้ริมระเบียงอย่างหมดอาลัยตายอยาก

เธอผู้บังเอิญเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหาเขา

" พี่เขมคะ หนูขอนั่งอยู่ตรงนี้ข้างๆพี่ได้ไหมคะ"

เขมรินทร์เงยหน้าที่เศร้าหมองมองคนตัวเล็กที่หน้าตาสวยสดใส ขมวดคิ้วคมอย่างสงสัยว่าเธอเป็นใคร แต่ก็เพียงครู่เดียว ก่อนที่เขาจะหันกลับไปก้มหน้ามองพื้นตรงหน้ายกมือหนาขยุ่มผมนุ่มสลวยที่ปรกหน้าปรกตา บีบขย้ำระบายอารมณ์ผิดหวังที่ได้รับ

เขารักและหวงแหนเธอสุดหัวใจแต่เธอกลับทิ้งเขาไปได้ลงคอ หน้าหล่อครุ่นคิดต่างๆ นานา โดยไม่สนใจใครๆในเวลานี้แม้แต่เธอดาวเรือง เด็กสาวผู้สดใส

มือเรียวค่อยๆยื่นเข้าหามือหนาที่กุมขมับตัวเองเอาไว้ คนตัวโตที่กำลังเศร้าเพราะโดนแฟนสาวบอกเลิก ถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง

" อะไรของเธอ"

น้ำเสียงเย็นยะเยือกจนคนฟังถึงกับตัวสั่น แต่ก็กลั้นใจตอบ

"หนูขออยู่ข้างๆพี่จนกว่าพี่จะหายเจ็บนะคะ"

เรื่องระหว่างเขมรินทร์ผู้เย็นชากับดาวเรืองผู้คลั่งรักจะเป็นอย่างไรต่อไป

โปรดติดตามนะคะ