“รับเช็คใบนี้แล้วออกจากชีวิตผมไปซะ!”
“คุณวีร์...” กรีณาเรียกชื่อเขาเสียงแผ่วด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ หัวใจแหกสลายอย่างไม่ทันตั้งตัว
นี่เขาหมายความว่าอย่างไร…
ทำไมมันถึงเร็วขนาดนี้ล่ะ?
“รับไปสิ” หญิงสาวน้ำตาร่วงก่อนจะยื่นมืออันสั่นเทารับเช็คจากเขาพลางมองใบหน้าผู้ชายที่รักผ่านม่านน้ำตา ทั้งคำพูดและแววตาของผู้ชายที่เธอรักอย่างหัสวีร์ทำให้ใจดวงน้อย ๆ เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
“มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไม…” กีรณาเอ่ยปากถามผู้ชายที่เธอรักมาโดยตลอดด้วยน้ำเสียงเบาหวิวอย่างไม่เข้าใจ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มยังดี ๆ อยู่เลยแต่ทำไมจู่ ๆ มันถึงได้เป็นอย่างนี้ไปได้
“ผมเบื่อ...เลิกเซ้าซี้แล้วออกจากห้องทำงานผมได้แล้ว เบื่อขี้หน้าชะมัด”