"เป็นเพราะเจ้า! ถ้าเจ้าไม่เกิดมาเหมยกุ้ยแม่ของเจ้าก็ไม่ต้องมาตายเช่นนี้! มันเป็นเพราะเจ้าคนเดียวที่ทำใหเนางต้องมาตายอย่างนี้!"
"เพราะเจ้าเป็นยังนี้ไงล่ะ ข้าถึงไม่สามารถทำใจรักเจ้าได้"
"เมื่อไหร่เจ้าจะเลิกทำร้ายฟางเซียนสักที! นางทำอะไรผิดนักหนา เจ้าถึงได้ใจร้ายใจดำทำกับนางถึงขนาดนี้!"
นั้นเป็นประโยคที่ข้าได้ยินประจำก่อนที่ข้าจะตายลง ด้วยน้ำมือของคนที่ข้ารักทั้งสามคน พวกเขาลงมือฆ่าข้าด้วยความเกลียดชัง และยินดีที่ได้เห็นข้าตายลงไปต่่อหน้าต่อตาของพวกเขา
ข้าทำอะไรผิดหรอ? เป็นเพราะการเกิดมาของข้ามันแลกมาด้วยชีวิตของแม่ข้า หรือจะเป็นเพราะข้าทำร้ายยังคนที่พยายามจะมาแย่งคนที่ข้ารักไป ข้าผิดด้วยหรอกับการที่ข้าทำเพื่อความอยู่รอดของข้า และเพื่อรักษาคนที่ข้ารักเอาไว้
ข้าผิดมากถึงขนาดต้องฆ่าแกงกันเลยหรืออย่างไรกัน? ไม่หรอกข้าไม่ผิด! ถ้าจะผิดมันก็ผิดตรงที่พวกท่านต่างหาก ที่ไม่เคยรักข้าเลย ไม่ช่วยและไม่ปกป้องอะไรข้าเลยแม้สักนิดก็ไม่มี!
ในเมื่อพวกท่านเกลียดข้ามากนัก ข้าก็จะทำให้พวกท่านต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่พวกท่านทำเอาไว้กับข้า! และการกลับมาในครั้งนี้ของข้า ข้าจะทำให้พวกท่านได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ต้องโดนคนที่ท่านรักเกลียดไม่ต่างอะไรจากข้า!
*อะแฮ่มๆ! สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่หลงข้ามาอ่านทุกท่านนะคะ ไรท์ขอบอกเอาไว้ตรงนี้เลยนะคะว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในแนวนี้ของไรท์ มันอาจจะดูงงๆ หรืออาจจะมีผิดพลาดกันไปบ้าง ไรท์ก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ และขอฝากให้นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน โปรดช่วยเอ็นดูไรท์ตัวเล็กๆคนนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ปล.ช่วยคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ*
*คำเตือน : ในเนื้อเรื่องอาจมีความที่ดูถูกเหยียดเพศ และอาจมีคำพูดที่ไม่เหมาะ ดังนั้นคนที่รับไม่ได้กรุณากดออกได้เลยนะคะ*
Guest
