ช้าก่อนท่านจอมมาร

เมื่อองค์เทียนจวินได้ประทานเทพธิดาให้แต่งงานกับจอมมารที่ดุร้ายอย่างจ้าวบูรพา นอกจากหานเย่จะไม่ปฏิเสธแล้ว เขายังยินดีที่จะรับนางไว้เพื่อวันข้างหน้าจะได้ใช้ประโยชน์จากนาง ทว่าเมื่อเข้าหอ กลับพบว่าเจ้าสาวที่แต่งงานด้วยนั้นกลายเป็นบุตรสาวของจอมมารคู่อริที่พัวพันกับการสังหารเจ้าสาวตัวจริง 

หลี่หงซินต้องโทษว่าสังหารเทพธิดา ถูกส่งมาเพื่อยั่วยวนหานเย่ จ้องขโมยของวิเศษให้ผู้เป็นบิดาได้ครอบครองพิภพมาร แต่การสังหารครึ่งมนุษย์อย่างนางนั้นง่ายแค่พลิกฝ่ามือ มิสู้เก็บนางไว้ทรมาน เป็นของเล่นฆ่าเวลาในฐานะฮูหยินกำมะลอ 

หลี่หงซินจะทำเช่นไรกับจอมมารไร้หัวใจ ที่แม้แต่ปรโลกก็ยังไม่อยากเปิดประตูต้อนรับ การสวมรอยเป็นฮูหยินของหานเย่นั้นไม่ง่าย เขาไม่เพียงแต่จ้องจะเล่นสนุกกับนาง แต่ยังจับนางไปสังเวยให้กับจ้าวมังกรตัวร้าย  

แต่ท่ามกลางความขัดแย้ง จอมมารผู้เก่งกล้ากลับพ่ายให้กับสตรีตัวเล็กๆ ทว่าเรื่องราวความรักและความแค้นมิอาจปล่อยวาง สุดท้ายทั้งคู่จะผ่านบททดสอบอันแสนโหดร้ายของโชคชะตาได้อย่างไร 

------------------------------------------------------------ 

ตัวอย่าง 

สิ้นประโยคนี้หานเย่ก็ระบายยิ้มนิดๆ แววตาครุ่นคิดพลันอ่อนลง ดูท่าแล้วเขาไม่ได้บาดเจ็บเหมือนอย่างที่อู๋ถงบอก นั่นทำให้หลี่หงซินกระจ่างชัดว่านางกำลังถูกหลอก 

“ปล่อยข้า” คนถูกรั้งสะบัดแขนแต่ไม่หลุด หนำซ้ำแขนอีกข้างยังถูกฉุดลงไปอีก หานเย่จับนางพลิกไปอยู่ใต้ร่างของเขา “ท่านจะทำอะไร?” 

“ในเมื่อไม่อยากเป็นของเล่น เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าเป็นภรรยา ความจริงข้ากับเจ้าเราดื่มเหล้ามงคลกันแล้ว เวลานี้ข้าก็คือสามีเจ้า ระหว่างเราขาดก็แค่...” 

 นัยน์ตาคมฉายแววกรุ้มกริ่ม ไล่มองตั้งแต่ใบหน้าจรดกลางลำตัว  

คนถูกจ้องกลืนน้ำลายเอือก เย็นวาบไปทั่วทั้งสันหลัง 

“ตอนนั้นข้าไม่มีสติ ข้าจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าแต่งกับท่านได้อย่างไร” 

“แต่ข้าจำได้” 

เป็นเพราะว่านางพูดมากเกินไป หานเย่ถึงได้หาวิธีปิดปากนางด้วยปากของเขาเอง  

ปากหยักประทับจุมพิตลงไปบนกลีบปากอ่อนนุ่ม นั่นถึงทำให้ทุกเสียงของนางขาดห้วงหายไป แต่พอได้สัมผัสความละมุนและอ่อนหวานจากริมฝีปาก ก็กลายเป็นว่าเขาไม่อยากเลิกรา เพราะแบบนี้จึงค่อยๆ ขบเม้มและกลืนกินกลีบปากบางๆ ทีละน้อยอย่างอดใจไม่ไหว 

“โทษที่เจ้าแอบเข้าไปในห้องลับ ทั้งยังไปค้นข้าวของของข้าอีก” หานเย่รู้ กล่าวจบก็จัดแจงลงโทษด้วยการจูบอย่างละเมียดละไม 

แต่ความกระหายนั้นไม่แผ่วลงเลย เขายังจดจ่ออยู่กับการครอบครองริมฝีปากและดูดกลืนความนุ่มของกลีบปากสีชมพูจนนางต้องดันแผงอกไว้ 

“คืนนี้ก็เข้านอนแต่หัววันหน่อยเถอะ”  

หานเย่วาดมือไปด้านหลัง ใช้พลังลั่นดาลลงสลักประตูทุกบานอย่างแน่นหนา ผ้าม่านทุกผืนรอบเตียงถูกปลดลงมา บดบังจนมองไม่เห็นสองคนที่สาละวนอยู่บนเตียง 

“ท่านจะทำอะไร?” 

“ร่วมหอ” คำพูดสั้นๆ แต่อธิบายทุกอย่างได้ชัดเจน 

หลี่หงซินถูกหานเย่ใช้พลังเวทปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนเหลือแค่เรือนกายเปลือยเปล่า ร่างใหญ่ขึ้นคร่อมอยู่บนตัวนาง ค่อยๆ ดึงสายผูกเอวและถอดเสื้อตัวในของตนออกจนไม่เหลือสักชิ้นเดียว 

 #จีนโบราณ #มาร #ปีศาจ #โรแมนติก #18+ 

------------------------------------------------------------ 

เรื่องนี้เป็นจีนโบราณ กึ่งแฟนตาซีนะคะ พระเอกออกแนวโหดแต่อยู่ในโหมดคลั่งรักค่ะ ดูเย็นชาไร้หัวใจ ไม่ใช่คนดีอะไร ความหวานไม่เอาไหน แต่ขยันอุ่นเตียง 555 

นางเอกเป็นมนุษย์น่ารัก สู้คน แต่สู้พระเอกไม่ได้หรอก จอมมารพี่เล่นอดอยากปากแห้งมานาน เจออิน้องก็คืออยากจะเล่นด้วยตลอด >< 

ปล. เรื่องนี้มีสัตว์เลี้ยงของท่านจอมมารด้วยนะ ตัวอะไร จะน่ารักน่าเอ็นดูแค่ไหน ไปติดตามกัน รับรองได้ว่า น่ารัก 100/10 

ฝากติดตามให้กำลังใจกันด้วยค่ะ ^_^ 

นามปากกา ย่าหลัน